ความสงบในใจและศีลของพระภิกษุ : หน้า 174/371

ไม่มีภัยใด ๆ มากล้ำกราย ๆ เปรียบเสมือน กษัตริย์ผู้กำจัดอริราชศัตรูหมดสิ้นแล้ว ย่อมไม่ ประสบภัยทั้งปวงจากภายนอก ส่วนภายใน จิตใจนั้นเล่า ย่อมรู้สึกสงบ สบาย ปราศจาก ความเดือดร้อน กระวนกระวาย จึงกล่าวได้ว่า พระภิกษุผู้มีศีลสมบูรณ์ ย่อมเสวยสุขทั้งทาง กายและทางใจ” พึงสังเกตว่า จุลศีลและมัชฌิมศีลนั้น มีความสัมพันธ์ กับปาฏิโมกขสังวรศีลและอาชีวปาริสุทธิศีล ส่วนมหาศีลนั้น สัมพันธ์กับอาชีวปาริสุทธิศีลโดยตรงทีเดียว เมื่อพระเจ้าอชาตศัตรูได้สดับเรื่องศีลจากพระบรมศาสดา พระองค์ก็บังเกิดความนับถือเลื่อมใสพระภิกษุอย่างยิ่ง ทรง เห็นว่าสมควรแล้วที่พระภิกษุจะพึงได้รับการเคารพกราบไหว้ และต่อแต่นี้ไปพระองค์เองก็จะทรงกราบไหว้พระภิกษุด้วย ความเคารพอย่างสนิทใจ มิใช่เพียงปฏิบัติตามมารยาทและ ประเพณีดังแต่ก่อน ที่สําคัญที่สุดทรงทราบชัดเจนแล้วว่า พระ เทวทัตผู้ชักนำให้พระองค์ทรงหลงผิดนั้น แท้จริงคือโจรในคราบ พระภิกษุนั่นเอง เพราะจะหาศีลสักข้อในตัวก็ทั้งยาก ๑๗๒