การไม่ตั้งใจรับของถวายและพฤติกรรมที่หลอกลวง : หน้า 149/371

เป็นผู้สันโดษ มักน้อย ไม่ปรารถนาจะรับสิ่งของใด ๆ เพื่อท่าให้ ทายกนึกนิยมสรรเสริญตนและคิดว่า ถ้าจะหาเครื่องไทย ธรรมมาถวายพระภิกษุรูปนี้ก็จะได้บุญมาก ครั้นเมื่อทายกนำ สิ่งของมาถวาย ก็จะเสแสร้งกล่าวว่า ความจริงตนไม่ปรารถนา จะรับสิ่งเหล่านั้นเลย แต่เพื่อจะอนุเคราะห์ทายกนั้น ตนก็ยินดี จะรับ การแสดงพฤติกรรมเช่นนี้ ก็เพื่อลวงให้ทายกรู้สึกนิยม ชมชอบตน แล้วชักชวนกันหาสิ่งของดี ๆ มาถวายอีกเพราะคิด ว่าคงจะได้บุญมาก พวกที่สอง ชอบพูดเป็นเลศนัย โดยมีเจตนาที่จะทํา ให้หลงเข้าใจผิดว่า ตนได้บรรลุฌานขั้นสูงหรือเป็นพระอริยบุคคล บรรลุโลกุตตรธรรม โดยการกล่าวถึงบุคลิกลักษณะของสมณะ ที่บรรลุโลกุตตรธรรมบ้าง กล่าวถึงคุณวิเศษของสมณะบางรูป ที่ตนรู้จักคุ้นเคยบ้าง การกล่าวถึงเรื่องราวในทำนองนี้บ่อย ๆ ก็ จะทําให้มหาชนหลงเข้าใจว่า พระภิกษุรูปนั้นบรรลุคุณวิเศษ เป็น พระอริยบุคคลแล้ว จึงชักชวนกันมาถวายบิณฑบาต เสนาสนะ และปัจจัยต่าง ๆ มากมาย พวกที่สาม ชอบแสร้งทำตนให้ทายกเลื่อมใส ด้วย อิริยาบถที่แสดงว่าตนเป็นพระภิกษุที่เคร่งในพระธรรมวินัย ทายก ๑๔๗