อาจารย์และเจ้าลัทธิในประวัติศาสตร์ : หน้า 52/371

ครูปูรณกัสสป จึงกราบทูลถึงคุณสมบัติของอาจารย์ของตนว่า “ท่านปูรณกัสสปเป็นเจ้าหมู่เจ้าคณะ เป็นอาจารย์ที่มีชื่อ เสียงมีเกียรติยศ เป็นเจ้าลัทธิ มหาชนยกย่องว่าดี เป็นคน เก่าแก่บวชมานาน มีอาวุโส ข้าพระองค์เห็นด้วยเกล้าฯ ว่า เมื่อพระองค์เสด็จไปหาท่านปูรณกัสสปแล้ว พระองค์จะทรง รู้สึกเลื่อมใสศรัทธา” เมื่อได้ฟังราชอำมาตย์ผู้นั้นกราบทูลจบลงแล้ว พระเจ้า อชาตศัตรูก็ทรงประทับนิ่งเฉยอยู่ เพื่อเปิดโอกาสให้ราชอำมาตย์ อื่น ๆ กราบทูลบ้าง ราชอำมาตย์อื่น ๆ อีก ๕ คน ต่างก็ทยอย กราบทูลพระเจ้าอชาตศัตรูให้เสด็จไปหาเจ้าลัทธิที่ตนเลื่อมใส ศรัทธา โดยเรียงลำาดับจาก ครูมักขลิโคสาล ครูอชิตเกสกัมพล ครูปกุทธกัจจายนะ ครูนิครนถนาฏบุตร และครูสัญชัยเวลัฏฐบุตร การกล่าวยกย่องเทิดทูนอาจารย์ของราชอำมาตย์ แต่ละคน ล้วนมีจุดมุ่งหมายเพื่อชักจูงโน้มน้าวเจ้าเหนือหัวไปสู่ ครูปูรณกัสสป คือ หนึ่งในครูทั้ง 5 หรือที่มักเรียกว่า ติตถกร ซึ่งเป็นเจ้าลัทธิอันเป็น มิจฉาทิฏฐิ ได้แก่ ๑. ครูปูรณกัสสป ๒. ครูมักขลิโคสาล ๓. ครูอชิตเกสกัมพล ๔. ครูปกุทธกัจจายนะ ๕. ครูนิครนถนาฏบุตร 5. ครูสัญชัยเวลัฏฐบุตร ๕๐