การสารภาพผิดในพระพุทธศาสนา : หน้า 315/371

๑๑. การสารภาพผิดเป็นสิ่งจําเป็น เมื่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสเทศนาสามัญญผลที่เห็น ประจักษ์จบลงแล้ว นอกจากพระเจ้าอชาตศัตรูจะได้กราบทูล สรรเสริญพระธรรมเทศนานั้น ทั้งทรงขอถึงพระผู้มีพระภาคเจ้า พระธรรม และพระสงฆ์ เป็นสรณะตลอดพระชนม์ชีพแล้ว สิ่ง ที่สำคัญอีกประการหนึ่ง คือ ยังทรงสารภาพความผิดต่อ พระ สัมมาสัมพุทธเจ้าว่า “โทษได้ครอบงำข้าพระองค์ ซึ่งเป็นคน เขลา คนหลง ไม่ฉลาด ข้าพระองค์ได้ปลงพระ ชนม์ชีพพระบิดาผู้ดำรงธรรม เป็นพระราชา โดยธรรม เพราะปรารถนาความเป็นใหญ่ ขอ พระผู้มีพระภาคเจ้าโปรดทรงรับทราบความผิด ของข้าพระองค์โดยเป็นความผิดจริง เพื่อจะ ได้สำรวมระวังต่อไป” พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสตอบว่า “จริง มหาบพิตร ความผิดได้ครอบงำ มหาบพิตรซึ่งเป็นคนเขลา คนหลง ไม่ฉลาด ๓๑๓