ข้อความต้นฉบับในหน้า
สํานักอาจารย์ของตน อันจะเป็นเหตุให้ตนได้รับความไว้วาง
พระทัยยิ่งขึ้น ซึ่งหากเป็นเช่นนั้นแล้ว ลาภสักการะจากพระ
ราชาก็ย่อมจะเกิดขึ้นแก่ตนอย่างแน่นอน แต่อ่ามาตย์เหล่านั้น
ต่างหารู้ไม่ว่า พระเจ้าอชาตศัตรูทรงรู้สึกผิดหวังในตัวเจ้าลัทธิ
ทั้ง 5 มาก่อนแล้ว แต่ด้วยพระราชจริยาวัตรแห่งพระราชา จึง
มิได้ตรัสประการใดให้สะเทือนใจแก่ทุกฝ่าย ได้แต่ทรงปราย
พระเนตรไปทางหมอชีวกโกมารภัจจ์
แม้หมอชีวกโกมารภัจจ์จะรู้ซึ้งถึงพระทัยของเจ้าเหนือ
หัวดีว่า ทรงปรารถนาจะเสด็จไปเข้าเฝ้าพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
แต่เขากลับมิได้เอื้อนเอ่ยวาจาใด ๆ ทั้งสิ้น ด้วยตั้งใจจะให้พระ
ราชาทรงแสดงเจตนารมณ์ของพระองค์ออกมาโดยตรง เพื่อ
ตนจะได้กล่าวสรรเสริญพระคุณของพระผู้มีพระภาคเจ้าโดย
สะดวก และยังต้องการจะดูเหล่าราชอำมาตย์ผู้เป็นศิษย์ของ
เจ้าลัทธิทั้ง 5 แสดงการชิงไหวชิงพริบ ชักจูงพระราชาให้เลื่อม
ใสอาจารย์ของตน ๆ อีกด้วย ดังนั้น เมื่อบรรยากาศหน้าพระที่นั่ง
เงียบสงบลง แทนที่หมอชีวกโกมารภัจจ์จะฉวยโอกาสกราบทูล
ทันที กลับสงวนท่าทีนิ่งเฉยอยู่
ในที่สุด พระเจ้าอชาตศัตรูจึงทรงตัดสินพระทัยตรัสถาม
๕๑