ธรรมวินัยและการประพฤติพรหมจรรย์ : หน้า 134/371

ธรรมวินัยได้โดยบริบูรณ์ กรณีเช่นนี้ย่อมเอื้ออำนวยให้พระภิกษุ ห่างไกลจากกามคุณได้มากทีเดียว ซึ่งจะยังผลให้การประพฤติ พรหมจรรย์นั้นบริบูรณ์บริสุทธิ์ได้ กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ ชีวิต นักบวชมีโอกาสสร้างบุญกุศลทั้งปวง สะดวกกว่าชีวิตฆราวาส มากนัก อนึ่ง พระธรรมเทศนานี้ย่อมเป็นการบอกพระเจ้าอชาต ศัตรูโดยนัยว่า สาวกของพระพุทธองค์ล้วนมีเป้าหมายในการ บวชทั้งสิ้น มิใช่บวชโดยไร้เป้าหมาย หรือบวชเพื่อหากินดังเช่น นักบวชบางจำพวก ทั้งนี้ย่อมเป็นการยกศรัทธาของพระเจ้า อชาตศัตรูต่อภิกษุสงฆ์ให้สูงยิ่งขึ้นไปอีกด้วย ข้อปฏิบัติเบื้องต้นของพระภิกษุ เมื่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสถึงแรงจูงใจ และเป้าหมาย ของการบวชจบลงแล้ว ได้ตรัสต่อไปอีกว่า “เมื่อบวชแล้วสํารวมระวังในพระปาฏิโมกข์ ถึงพร้อมด้วยมรรยาทและโคจร มีปรกติเห็น ภัยในโทษแม้เพียงเล็กน้อย สมาทานศึกษาอยู่ ๑๓๒