การชำระจิตใจและการละนิวรณ์ ๕ : หน้า 206/371

จากบิณฑบาตแล้ว นั่งสมาธิ ตั้งกายตรง ดำรง สติไว้เฉพาะหน้า เธอละความเพ่งเล็งในโลก มี ใจปราศจากความเพ่งเล็งอยู่ ย่อมชำระจิตใจ ให้บริสุทธิ์จากความเพ่งเล็งได้ ละความ ประทุษร้าย คือ พยาบาท ไม่คิดพยาบาท มี ความกรุณา หวังประโยชน์แก่สัตว์ทั้งปวงอยู่ ย่อมชำาระจิตให้บริสุทธิ์จากความประทุษร้าย คือ พยาบาทได้ ละถีนมิทธะแล้ว เป็นผู้ปราศจาก ถีนมิทธะ มีความกําหนดหมายอยู่ที่แสงสว่าง มีสติสัมปชัญญะอยู่ ย่อมชำระจิตให้บริสุทธิ์ จากถีนมิทธะได้ ละอุทธัจจะกุกกุจจะแล้ว เป็น ผู้ไม่ฟุ้งซ่าน มีจิตสงบ อยู่ ณ ภายใน ย่อมชำาระ จิตให้บริสุทธิ์จากอุทธัจจะกุกกุจจะได้ ละวิจิกิจฉา แล้ว เป็นผู้ข้ามพ้นวิจิกิจฉา ไม่มีความคลาง แคลงในกุศลธรรมทั้งหลายอยู่ ย่อมชำระจิต ให้บริสุทธิ์จากวิจิกิจฉาได้... มหาบพิตร ภิกษุพิจารณาเห็นนิวรณ์ ๕ ประการเหล่านี้ ที่ยังละไม่ได้ในตน เหมือนหนี้ เหมือนโรค เหมือนเรือนจำ เหมือนความเป็นทาส ๒๐๘