คุณธรรมพื้นฐานในการบวชเป็นบรรพชิต : หน้า 92/371

เมื่อบวชเป็นบรรพชิตแล้ว วรรณะกษัตริย์อย่างพระองค์ยัง ต้องให้ความเคารพกราบไหว้ และในขณะเดียวกัน พระเจ้าอชาต ศัตรูยังสามารถตรองเห็นคำสอนที่แฝงอยู่ในคำถามสมมุติของ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าอีกว่า ๑. คุณธรรมพื้นฐานที่ผู้บวชจะต้องมี คือ สัมมาทิฏฐิ หรือความเข้าใจถูกต้อง บางทีใช้ว่าความเห็นถูก เช่น เห็นว่า ทําดีต้องได้ดี ทําชั่วต้องได้ชั่ว โลกนี้โลกหน้ามีจริง บุญ-บาปมี จริง บุญให้ผลเป็นความสุข แต่บาปให้ผลเป็นความทุกข์ทั้งโลก นี้และโลกหน้า ดังนี้เป็นต้น ๒. ผู้บวชต้องเข้าใจว่า วัตถุประสงค์ของการบวช คือ การสร้างบุญบารมีให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไป เพราะบุญสามารถเอื้ออำนวย สัมมาทิฏฐิ คือ ความเห็นชอบ แบ่งเป็น ๒ ระดับ ได้แก่ ๑. สัมมาทิฏฐิขั้นพื้นฐาน (ขั้นโลกียะ) หมายถึง การเห็นชอบตามทำนองคลองธรรมว่า การให้ทานมีผลดีจริง การบูชาบุคคลที่ควรบูชามีผลดีจริง การต้อนรับแขกมีผลจริง ผลแห่งกรรมดีกรรมชั่วมีจริง โลกนี้โลกหน้ามีจริง มารดาบิดามีคุณ ต่อเราจริง สัตว์ที่ เป็นโอปปาติกะมีจริง (นรกสวรรค์มีจริง) สมณพราหมณ์ที่หมดกิเลสแล้วมีจริง ๒. สัมมาทิฏฐิขั้นสูง (ขั้นโลกุตตระ) หมายถึง การเห็นถึงความเป็นจริงของโลกและชีวิต คือ เห็นอริยสัจ ๔ เห็นปฏิจจสมุปบาท เห็นขันธ์ ๕ อายตนะ ๑๒ ธาตุ ๑๘ ตามความเป็น จริง ด้วยญาณทัสสนะอันเกิดจากการปฏิบัติธรรม ๙๐