การพิจารณาคุณธรรมของพระภิกษุในพระธรรมวินัย พระแท้ หน้า 276
หน้าที่ 276 / 371

สรุปเนื้อหา

บทความนี้กล่าวถึงคุณธรรมที่ทำให้พระภิกษุเป็นผู้บริสุทธิ์ โดยเน้นการพิจารณาและแยกแยะลักษณะของพระภิกษุใหม่ที่บวชมาน้อยกว่าห้าพรรษา ซึ่งอาจยังไม่สามารถพัฒนาคุณลักษณะที่ดีได้ และมีความจำเป็นต้องแจ้งพระอุปัชฌาย์หรือเจ้าอาวาสเมื่อต้องพบเห็นการประพฤติย่อหย่อน หากพบการประพฤติผิดพระธรรมวินัยร้ายแรง ควรแจ้งผู้มีอำนาจที่เกี่ยวข้องเพื่อการแก้ไขอย่างรวดเร็ว และไม่ให้เกิดแบบอย่างในอนาคต รายละเอียดนี้ถือเป็นแนวทางที่ช่วยสนับสนุนการพัฒนาคุณธรรมในวงการพระสงฆ์

หัวข้อประเด็น

-การพัฒนาคุณธรรมในพระภิกษุ
-การแยกแยะภิกษุใหม่และที่บวชมานาน
-มาตรการในการจัดการเมื่อพบการประพฤติผิด
-ความสำคัญของพระธรรมวินัยในการเกิดคุณลักษณะดี

ข้อความต้นฉบับในหน้า

รูปจะบริบูรณ์พร้อมด้วย “คุณธรรมที่ทำให้เป็นผู้บริสุทธิ์” ดัง ที่กล่าวไว้ในบทที่ ๖ นั้นมิใช่ของง่ายเลย จำเป็นต้องใช้เวลา นานพอสมควร ดังนั้นเมื่อพุทธศาสนิกชนได้พบเห็นพระภิกษุที่ ย่อหย่อนในพระธรรมวินัยแล้ว จะต้องพิจารณาแยกแยะตาม ประเด็นต่าง ๆ ดังนี้ ๒.๑ ท่านเป็นภิกษุใหม่หรือบวชมานานแล้ว ภิกษุใหม่ มีคำศัพท์ทางศาสนาว่า “นวกะ” คือ ภิกษุที่บวชมาต่ำกว่า ๕ พรรษา ภิกษุใหม่เหล่านี้ บางรูปอาจจะบวชยังไม่ครบพรรษา ด้วยซ้ำ จึงยังไม่สามารถพัฒนาตนเองให้มีคุณลักษณะของพระ ภิกษุที่ดี แม้ในระดับเบื้องต้น บุคคลใดก็ตาม ถ้าได้พบภิกษุใหม่ หรือแม้ภิกษุที่บวชมานานแล้วประพฤติย่อหย่อนในพระธรรมวินัย ขั้นแรกควรแจ้งต่อพระอุปัชฌาย์ หรือเจ้าอาวาสวัดที่ภิกษุนั้น ๆ สังกัดอยู่ เพื่อให้มีการตักเตือนและปรับปรุงแก้ไขกันเองต่อไป ๒.๒ หากมีพยานหลักฐานชัดแจ้งว่า พระภิกษุรูปนั้น ประพฤติผิดพระธรรมวินัยร้ายแรง ต้องแจ้งผู้ปกครองฝ่าย ศาสนจักร หรืออาณาจักร (แล้วแต่กรณี) ให้ทราบ เพื่อจะได้หา ทางแก้ไขทันท่วงที หรือกำจัดไม่ให้เป็นเยี่ยงอย่างสืบไป ๒๗๘
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More