การบรรลุฌานในพระพุทธศาสนา : หน้า 217/371

มหาบพิตร อีกประการหนึ่ง ภิกษุบรรลุ “ทุติยฌาน” มีความผ่องใสแห่งใจภายในเป็น ธรรมเอกผุดขึ้น เพราะวิตก วิจารสงบไป ไม่มี วิตก ไม่มีวิจาร มีปีติและสุขเกิดแต่สมาธิอยู่ เธอทํากายนี้แหละให้ชุ่มชื่น เอิบอิ่ม ซาบซ่าน ด้วยปีติและสุขอันเกิดแต่สมาธิ ไม่มีส่วนใด ๆ แห่งกายของเธอทั่วทั้งตัว ที่ปีติและสุขอันเกิด แต่สมาธิจะไม่ถูกต้อง.... มหาบพิตร นี้แหละ สามัญญผลที่เห็นประจักษ์ทั้งดียิ่งกว่า ทั้ง ประณีตกว่าสามัญญผลที่เห็นประจักษ์ข้อก่อน ๆ มหาบพิตร อีกประการหนึ่ง ภิกษุมี อุเบกขา มีสติสัมปชัญญะ เสวยสุขด้วยนามกาย เพราะปีติสิ้นไป บรรลุ “ตติยฌาน” ที่พระอริย เจ้าทั้งหลายสรรเสริญว่า ผู้ได้ฌานนี้มีอุเบกขา มีสติอยู่เป็นสุข เธอทํากายนี้ให้ชุ่มชื่น เอิบอิ่ม ซาบซ่านด้วยสุขอันปราศจากปีติ ไม่มีส่วนใด ๆ แห่งกายของเธอทั่วทั้งตัว ที่สุขอันปราศจาก ปีติจะไม่ถูกต้อง... มหาบพิตร นี้แหละสามัญญ ๒๑๕