ความหมายของสมาธิ : หน้า 212/371

ความหมายของสมาธิ “สมาธิ” อาจให้คำจำกัดความได้หลายอย่าง เช่น ๑) สมาธิ คือ สภาวะที่ใจปราศจากนิวรณ์ ๕ ๒) สมาธิ คือ อาการที่ใจตั้งมั่นอยู่ในอารมณ์เดียวอย่าง ต่อเนื่องเป็น “เอกัคคตา” หรือบางทีใช้ว่า “เอกัคคตารมณ์” ๓) สมาธิ คือ อาการที่ใจหยุดนิ่งแน่วแน่ ไม่ชัดสายไปมา ๔) สมาธิ คือ อาการที่ใจสงบรวมเป็นหนึ่งแน่วแน่ ณ ศูนย์กลางกายของตนเองอย่างต่อเนื่อง มีแต่ความบริสุทธิ์ ผ่อง ใส สว่างไสวผุดขึ้นในใจ จนกระทั่งสามารถเห็นความบริสุทธิ์ นั้นได้ด้วยใจตนเอง อันจะก่อให้เกิดทั้งกำลังใจ กำลังขวัญ กำลังปัญญา และความสุขแก่ผู้ปฏิบัติได้ในเวลาเดียวกัน ลักษณะของใจ ใจของคนเรานั้น มีลักษณะเป็นดวงกลมใส โดยทั่วไป เราไม่สามารถมองเห็นใจได้ด้วยตาของเราเอง แต่ผู้ที่เจริญภาวนา จนกระทั่งเข้าถึงธรรมกาย” เชี่ยวชาญดีแล้ว ก็จะสามารถมอง ๒๑๐