มิจฉาอาชีวะของพระภิกษุ : หน้า 153/371

นิปเปสิกตานี้ พระอรรถกถาจารย์อธิบายว่า หมายถึง การ ค่าด้วยวัตถุสําหรับค่า ๑๐ อย่าง คือ พูดข่ม พูดใส่ร้าย พูดขับเขา พูดไล่เขา พูดหยันเขา พูดเย้ยเขา พูดเหยียดเขา พูดหยามเขา พูดโพนทะนา และต่อหน้าพูดหวาน ลับหลังตั้งนินทา ๕) นิชิคึสนตา หมายถึง การแสวงหากำไร เป็นการต่อ ลาภด้วยลาภของพระภิกษุบางรูป เช่น พระภิกษุได้รับสิ่งของ จากทายกผู้หนึ่ง ตนรู้สึกว่ายังไม่พอใจนัก จึงนำสิ่งของนั้นไปให้ ผู้อื่น โดยหวังว่าตนจะได้รับของสิ่งใหม่ซึ่งดีกว่าของเดิมเป็น การทดแทน ครั้นเมื่อได้ของสิ่งใหม่มา ก็นำไปให้ผู้อื่นอีกเพื่อ แลกกับของสิ่งใหม่ที่ดีกว่าหรือแพงกว่า ทำเช่นนี้เรื่อยไปจนกว่า จะได้ของที่ตนพอใจที่สุด วิธีการหาเลี้ยงชีวิตด้วยเล่ห์เพทุบายของพระภิกษุ ดัง ได้กล่าวมาทั้ง ๕ ประการนี้ ซึ่งอาจมีรายละเอียดพิสดารมาก กว่าอุทาหรณ์ที่ยกมา ล้วนถือว่าเป็นมิจฉาอาชีวะของพระภิกษุ ทั้งสิ้น พระภิกษุรูปใดที่หาเลี้ยงชีพด้วยวิธีการเหล่านี้ แม้เพียง วิธีใดวิธีหนึ่งก็จัดว่า มีอาชีพไม่บริสุทธิ์ รเลี้ยงชีพด้วยการล่อหลอกทั้ง ๕ ประการ นอกจากการเลี้ยงชี ดังกล่าวแล้ว ยังมีเรื่องการเลี้ยงชีพด้วยติรัจฉานวิชา อันเป็นการ ๑๕๑