การสร้างบุญตามพระธรรมเทศนา : หน้า 299/371

พระธรรมเทศนาของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าจบลง พระเจ้าอชาต ศัตรูก็ทรงแสดงว่ารู้สึกประทับพระทัยพระธรรมเทศนานั้นเป็น อย่างยิ่ง ทั้งนี้ย่อมหมายความว่าสัมมาทิฏฐิและโยนิโสมนสิการ ได้บังเกิดสว่างโพลงขึ้น และขับไล่มิจฉาทิฏฐิอันดำมืดออกจาก พระทัยของพระเจ้าอชาตศัตรูไปแล้ว แต่พระองค์ก็มิได้หยุดอยู่เพียงแค่นั้น ยังทรงขอถึงพระ รัตนตรัยเป็นสรณะ ทรงขอขมาโทษต่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงทำนุบำรุงพระพุทธศาสนาตลอดพระชนม์ชีพของพระองค์ เหล่านี้คือ “การสร้างบุญ” ทั้งสิ้น เมื่อพระทัยของพระองค์ เกาะเกี่ยวอยู่ในบุญแล้ว ย่อมไม่มีที่ว่างสำหรับบาปอีกต่อไป ทํานองเดียวกับไฟที่เปิดสว่างอยู่ ความมืดย่อมไม่สามารถจะ ปรากฏขึ้นมาแทรกแซงได้ เพราะฉะนั้น ผู้ที่ได้ก่อกรรมทำบาปลงไปแล้ว หาก สำนึกผิด ก็จะต้องรีบแก้ไข โดยการหยุดทำบาป แล้วสร้างบุญ แทนทันที ทั้งนี้เพื่อป้องกันมิให้จิตหวนคิดกลับไปสร้างบาปอีก เมื่อจิตคุ้นอยู่กับบุญกุศล บุคคลก็ย่อมละอายและกลัวบาป นั่น คือเราได้พัฒนาหิริโอตตัปปะขึ้นในจิตใจแล้ว เมื่อเราสั่งสมบุญ มากขึ้น ๆ วิบากแห่งกรรมชั่วย่อมตามมาไม่ทัน ชีวิตย่อมเป็น ๒๙๗