การพัฒนาจิตใจและเป้าหมายในพระพุทธศาสนา : หน้า 283/371

พระทัยให้เป็นทุกข์สุดแสนสาหัส แต่เพราะเหตุที่ทรงมีบุญเก่าเป็น ทุนอยู่ จึงทรงมีสติสัมปชัญญะสำนึกในบาปมหันต์ที่ทรง กระทำไปแล้ว ชักนำให้ทรงดำริหาทางแก้ไขปรับปรุง เพื่อให้ พ้นจากความทุกข์ที่บีบคั้นพระทัยอยู่ กรณีนี้กล่าวได้ว่า “อกุศลสามารถเป็นเหตุชักนำไปสู่ กุศลได้บ้างสําหรับบุคคลที่มีปัญญา” ดังนั้นขณะที่พระเจ้า อชาตศัตรูเสด็จไปเฝ้าพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้นถือได้ว่าทรงเริ่ม มุ่งเป้าหมายบนฟ้าแล้ว อนึ่ง บุรุษทั้งหลายที่มองเห็นว่า “ชีวิตฆราวาสนั้นคับแคบ เป็นทางมาแห่งธุลี ส่วนบรรพชาเป็นทางปลอดโปร่ง” จึง ตัดสินใจบวชเป็นพระภิกษุอยู่ในพระพุทธศาสนา มีความตั้งใจที่ จะฝึกฝนอบรมตนตามพระธรรมวินัยให้บริบูรณ์บริสุทธิ์ เช่นนี้ ย่อมถือได้ว่ามีเป้าหมายบนฟ้าอย่างชัดเจน เมื่อบวชเป็นภิกษุแล้ว ย่อมสำรวมในพระปาฏิโมกข์ ปฏิบัติตามศีลระดับต่าง ๆ สำรวมอินทรีย์ มีความสันโดษ การ ปฏิบัติเหล่านี้ล้วนเป็นวิธีพัฒนาจิตใจให้บริสุทธิ์ขึ้นตามลำดับ ๆ ๓. เป้าหมายระดับสูง เป็นเป้าหมายที่มุ่งความหลุด ๒๘๑