สามัญญผลเบื้องกลาง:พระธรรมเทศนา คำสอน

หน้าที่ 205 / 371

สรุปเนื้อหา

บทที่ ๗ นี้ กล่าวถึงสามัญญผลเบื้องกลาง ซึ่งหมายถึงผลดีที่ภิกษุได้รับจากการเจริญภาวนาเมื่อมีศีลและสัมมาสติ โดยเน้นการสงบจิตใจ การบรรลุฌาน และการเลือกที่สงัดในการปฏิบัติธรรม อจิญญผลนี้มีความหมายลึกซึ้งในทางปฏิบัติและส่งผลต่อการตั้งอยู่ในความสงบและปัญญานั่นเอง สามารถศึกษาเพิ่มเติมได้ที่ dmc.tv

หัวข้อประเด็น

-ผลดีจากการเจริญภาวนา
-ความสำคัญของศีล
-การบรรลฌาน
-การเลือกสถานที่สงบ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

บทที่ ๗ สามัญญผลเบื้องกลาง สามัญญผลเบื้องกลาง คือ อานิสงส์หรือผลดีที่ภิกษุได้ รับจากการเจริญภาวนา เมื่อภิกษุเป็นผู้ถึงพร้อมด้วยศีล คุ้มครอง ทวารในอินทรีย์ทั้งหลาย ประกอบด้วยสติสัมปชัญญะ เป็นผู้ สันโดษ ย่อมเป็นผู้สงบทั้งกาย วาจา และใจ อย่างแท้จริง ครั้น เมื่อเจริญภาวนาย่อมบรรลุฌานไปตามลำดับ ๆ ดังที่พระสัมมา สัมพุทธเจ้าตรัสกับพระเจ้าอชาตศัตรูว่า “ภิกษุนั้นประกอบด้วยศีลขันธ์ อินทรีย สังวร สติ สัมปชัญญะ และสันโดษอันเป็น อริยะเช่นนี้แล้ว ย่อมเสพเสนาสนะอันสงัด คือ ป่า โคนไม้ ภูเขา ซอกเขา ถ้ำ ป่าช้า ป่าชัฏ ที่ แจ้ง ลอมฟาง ในกาลภายหลังภัต เธอกลับมา

สามัญญผลเบื้องกลาง : หน้า 205/371

พระแท้ : หน้า 205/371 บทความเกี่ยวกับอานิสงส์หรือผลดีจากการเจริญภาวนาของภิกษุในพระพุทธศาสนา

สรุปเนื้อหา

หัวข้อประเด็น

ข้อความต้นฉบับในหน้า

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง