หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโธปกรณ์ : หน้า 51/278

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโธปกรณ์ 1 ฉบับประชาชน สายธรรมคุปต์ สรรวาสิตวาท มหาสงิฏฺฐ โลโกตตราวะ มูลสารวาสิตวาท และสังกัดหมายายานมากที่สุดโดยเฉพาะอย่างยิ่งคัมภีร์ใดในยุคหลังๆ อย่างไรก็ตามแม่คัมภีร์ในยุคต้นๆ ส่วนใหญ่มักเป็นของหินยานแต่ในบางสถานที่กลับพบคัมภีร์รมย์ายในด้วยกัน หลักฐานที่มีอยู่อย่างนี้จะให้เห็นว่า ในยุคตัณฯ นั้น เอนเขียกลางและภูมิภาคตอนเหนือจงจรดิฉัน คำสอนน่าจะมีหลักการร่วมกันอยู่ระหว่างหินยานและมหายาน แต่ในเบื้องต้นมีหินยานมากกว่า แต่ร่วมเรียกกันว่าทุพกรณสะหลัก แล้วค่อยๆ บ่มเพาะมหายานในภายหลัง คัมภีร์ทั้งหมดนี้ได้แก่ 1. โกณสูตร ภายคณหลักจาก บริตติไลบรารี คอลเลกชัน (British Library Collection) พ.ศ. 480-530 สถานที่พบ ยัดดา สันนิษฐานว่าเป็นสายธรรมคุปต์ โกณสูตรภาคคณารนี้มีเนื้อหาร่วมกันกับโกณสูตรในอังคุตตรนิกาย จตุกนิบาต ในพระไตรปิฎกบาลี เนื้อความกล่าวถึงโกณพราหมณ์เดินตามพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเพราะเห็นลายจักรที่ฝ่าพระบาท เมื่อได้เข้าเฝ้าในขณะพระองค์ประทับอยู่ใต้ต้นไม้ต้นหนึ่งแล้ว จึงชื่นชมพระพุทธลักษณะและกราบทูลถามว่าพระองค์ตรังเป็นเทวดา คนนรรพ์ ยักษ์ หรือมนุษย์ พระพุทธองค์ตรัสปฏิสถานทั้งหมดว่า พระองค์ได้รับเป็นเทวดา และมิได้เป็นน [Note: The footnote continues beyond the visible text.]