คัมภีร์โยคาจารในพุทธศาสนา : หน้า 108/278

คำแปลมาจากภาษาอินเดียโบราณอีกที น่าจะเป็นของสรรพสัตว์วาท พบที่ เอเชียกลาง (Central Asia) น่าจะเขียนขึ้นราวพุทธศตวรรษที่ 11 เนื้อหาทเกี่ยวกับพุทธะสุทธิ 2. คัมภีร์พุทธศาสนาในเอเชียกลาง เป็นคู่มือปฏิบัติธรรมหรือว่ายามว่าโยคาจาร (The Yogalehrbuch) จารึกด้วยภาษาสันกฤต อังกฤษ พราหมณ์ ยังสืบหาผู้พ้นไม่ได้ สันนิษฐานว่าเป็นของนิยายสรรพสัตวัท หรือมูลสรรพสัตวatha เขียนขึ้นในรวา พ.ศ. 1243-1343 ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับว่าคัมภีร์จารึกบนเปลือกไหมเบอร์ช ถูกค้นพบภายในอาศรมวัดโบราณที่ถ้าผ่านคู่หา เมืองกุซา (Kucha) เอเชียกลาง (ปัจจุบันอยู่ในประเทศไทยจีนบริเวณทิศตะวันตก ไม่ทราบนามผู้ประพันธ์) เนื้อหาของคัมภีร์โยคาจาร (Yogalehrbuch) แบ่งเป็นสองส่วนซึ่งมีความแตกต่างกันทั้งตัวศัพท์และเนื้อหา ส่วนแรกกล่าวถึงหลักทฤษฎีโยคะวิธี (การปฏิบัติสมาธิ) ในรูปแบบการอธิบายเชิงอธรรมหรือส่วนที่สองกล่าวถึงคำอธิบายลักษณะการเห็นในสมาธิที่หลากหลาย เนื้อหาในส่วนพุทธนุต์ “สวดพระนามพระพุทธองค์ในใจ” “Calling the Buddha to mind” และต่อไปนี้ตั้งแต่ข้อ 3-7 คือคัมภีร์พุทธศาสนาในจีนยุคต้นช่วงพุทธศตวรรษที่ 7-12 3. อาณาปนสมฎิติสุตร (Foshuo da anban shouyi jing, 佛說大安般守意經 -T602) เขียนขึ้นในเอเชียกลางรวา ค.ศ. 100 ด้วยภาษาคนธารี เดิมชื่อว่า อาณาปนสวติ (Ānāpānasvati) ถือเป็นคู่มือการปฏิบัติธรรม