หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโธษณ : หน้า 69/278

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโธษณ 1 ฉบับประชาชน นอกจากนี้ มีข้อความที่น่าสนใจจากพระสูตรซึ่งดูจะสอดคล้องกันกับวิชาธรรมภายในดังนี้ “เมื่อ “ตามเห็นภายในกาย” เข้าไปเรียงฯ แล้ว ด้วยความที่ไม่ติดในรฺูป ฯลฯ พระโภสิตตัวไม่เห็นธรรมอะไร ทั้งสิ้น แต่กระนั้นท่านก็มีความคิดฟังซ่าน และไม่ได้บาดหรือหนวกแต่โดยใด ท่านไม่มีความผิดคลาด และไม่มีความสงสัยในธรรม และเมื่อ “ใจใดที่จะเห็นก็จะมองเห็นพระพุทธเจ้ามากนมาก และพระอรหันต์จำนวนมากได้” 13. มหาปรินิรวาณมหาสุตร ภาษา sanskrit พ.ศ. 1080-1280 พบสองแห่งในเอเชียกลาง เป็นพระสูตรมหายาน ชิ้นส่วนที่พบเป็นเนื้อหาตอนเกริ่นนำของพระสูตร กล่าวถึงความสำคัญของพระสูตรนี้ต่อผู้ที่ต้องการเข้าใจและเข้าถึง “ตถาคตรรคระ” และกล่าวถึงการเผยแพร่มหาปรินิรวาณมหาสุตร โดยพระโพสต์ิ์สัตว์จากภูมิภาคตอนใต้ ซึ่งเชื่อกันว่ามายถึงตอนใต้ของอินเดีย คือที่แคว้นอนธรรประเทืองเป็นแหล่งที่อยู่ของพระภิกษุนีญามหาสังฆิกะ ผู้สอนคำสอนนี้ไปเผยแผ่งแคว้นเมียร์ แล้วพระสูตรจะหายไปซ่อนอยู่ในแผ่นดินรวบกับพระสูตรมหายานทั้งหลาย 14. ไม่ปรากฏชื่อ ภาษา sanskrit เขียนด้วยอักษร อัพไทท์ กุปตะ (Upright Gupta) ใน พ.ศ. 1080-1280 เป็นคัมภีร์ที่ไม่มีใครระว่าว่าเป็นพระสูตรอะไร เขียนด้วยอักษร อัพไทท์ กุปตะ (Upright Gupta) ในภาษาสันสกฤต แนวการเขียนเป็นแบบมหายาน