หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พระไตรปิฏก : หน้า 189/278

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พระไตรปิฏก 1 ฉบับประชาชน ปฏิปทิสม่ำเสมอภาวนาเป็นเอกเทศแยกจากกัน แม้จะมีความเหมือนกันอย่างมากในหลักการโดยเฉพาะอย่างยิ่งความหมายของธรรมภายใน 3. สรุป คัมภีร์พระธัมมภายในเป็นหลักฐานแสดงถึงการรู้แจ้งและนับถือพระธรรมภายในดินแดนที่ใช้อักขระธรรมและอัญษรอย่างเป็นทางการ ในด้านประวัติศาสตร์และโบราณคดีกล่าวได้ว่ามีการสืบทอดก่อนหน้า พ.ศ. 2092 จนถึงรัชกาลที่ 3 ถือเป็นหลักฐานที่กล่าวอย่างชัดเจนว่าพระธรรมภายในเป็นกายที่ประกอบขึ้นด้วยธรรมต่างๆ มีญาณรู้แจ้งและมรรคผล วิวุตติ เป็นต้น แต่ไม่ใช่หมวดหมู่แห่งธรรม การอธิบายขยายความในคัมภีร์มีความสอดคล้องกับความหมายที่ปรากฎในพระบาลีเป็นอย่างมาก ที่สำคัญที่สุดก็คือธรรมธาณถึงพระธรรมกายว่าแต่ละส่วนของพระรยายเป็นญาณรู้แจ้งและธรรมวิเศษต่างๆ ที่ปรากฏในคัมภีร์พระไตรปิฏก เป็นรูปแบบซึ่งไม่บรรจุในคัมภีร์มหายานและคัมภีร์วิชชานใดๆ ที่เคยรู้จักกันมาก่อน งานวิจัยสองเรื่องสุดท้ายเป็นการศึกษาคัมภีร์ภาษามคธ และจุตารักษาเนื่องจากเชื่อว่าได้รื้อท้ายคำสอนและแนวทางปฏิบัติทางพุทธศาสนาไว้มาก และเพื่อแสดงให้เห็นเส้นทางการกระจายของพุทธศาสนาและวิชชาธรรมภายในภูมิภาคนี้