หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโธษณะ 1 : หน้า 57/278

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโธษณะ 1 ฉบับประชาชน จิตเป็นของเลื่อมใส แต่จิตนั้นเศร้าหมองไปด้วยกิเลสที่ครามา และจิตเป็นของเลื่อมใส จิตนั้นหลุดพ้นแล้วจากกิเลสที่ครามา แม้ว่าในพระไตรปิฎกจะไม่ได้กล่าวไว้ชัดเจนถึงคำว่า พุทธภาวะ แต่อย่างน้อยการที่บอกว่า จิตเลื่อมใสมาแต่เดิมแล้วมาเศร้าหมองไปเพราะ กิเลสที่ครามา กับบอกชัดเจนถึงสิ่งที่มาของกิเลสว่า เป็นอารมณ์คู ณห์ จรมาจากที่อื่น คือมีที่มา ไม่ได้เป็นของที่มิดตาตัวมาแต่เดิม 8. สามริราชสูตร ภาษา สันสกฤต ฉบับ พ.ศ. 880-980 พบที่กลิก และฉบับ พ.ศ. 880-980 พบที่กลิก เป็นมาหาย เป็นพระสูตรที่แสดงหลักการตาคดตรรรษและธรรมกว่าว่า ในมนุษย์ และสรรพสัตว์ ล้วนมีตรูแห่งความเป็นพุทธ์ อยู่ภายใน แต่ถูกปิดบังไว้ ด้วยกิเลสอาสะ คาดเดาอายุว่าน่าจะคัดลอกมาประมาณ พ.ศ. 880-980 ซึ่ง ตรงกันกับการประเมินอายุคัมภีร์เรื่อง ดุต (Dutt) ในยุคแรกเริ่มของการ ศึกษาคัมภีร์จากกลิทิด แต่เชื่อกันว่าเขียนขึ้นครั้งแรกในราวคริสต์ศตวรรษที่ 2 ซึ่งก็น่าจะเป็นราว พ.ศ. 580-680 ในบทที่ 4 ที่อ้างว่า พุทธารุณสติรายรรราช มีเนื้อหากล่าวถึงการทำสมาธิ สำหรับพระโพธิสัตว์ โดยการระลึกถึงพระรูปาย และพระพุทธคุณ มีเนื้อหา ทั้งหมด 25 คาถาซึ่งมีประเด็นน่าประหลาดใจดังนี้ 1. สามนิร "เมื่อเข้าถึง ย่อมได้เข้าถึงพระพุทธคุณอันเป็นจินดายด้ว" ซึ่ง สอดคล้องกับหลักการของวิชาชาธรรมภายในการเข้าถึง "ผู้นำภายใน"