การปฏิบัติและหลักธรรมในพุทธศาสนา หลักฐานธรรมกายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับประชาชน หน้า 164
หน้าที่ 164 / 278

สรุปเนื้อหา

เนื้อหานี้พูดถึงการปฏิบัติเพื่อเข้าสู่พุทธรสณะ ธรรมรสณะ และสังขารรณะ โดยอธิบายว่าผู้ที่ได้ธรรมกายจะสามารถเข้าถึงความรู้ที่ลึกซึ้งในระดับโลภุตธรรมได้หลังจากผ่านการปฏิบัติที่ถูกต้อง นอกจากนี้ยังได้กล่าวถึงความสำคัญของการเห็นชั้นต่างๆ ในการปฏิบัติ รวมถึงการเปรียบเทียบความเข้าใจของพระรัตนตรัยกับแก้วที่แท้จริง การศึกษาหลักการและการฝึกปฏิบัติจะนำไปสู่การทำจิตให้เกิดสมดุลในระดับสูงขึ้น

หัวข้อประเด็น

-ปฏิบัติในพุทธศาสนา
-พุทธรสณะ
-ธรรมรสณะ
-สังขารรณะ
-ธรรมกาย

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ปฏิบัติจะได้สมดุลสมดุล สกทาตรมสมดุล และอรหัตผล กล่าวโดย สรุปผู้ที่ทรงไตรสรอมนี่คือผู้ที่ได้โลภุตธรรมระดับเดียว แม้ว่าทั้งสองฝ่ายจะกล่าวว่าการเข้าสู่ พุทธรสณะ ธรรมรสณะ สังขารรณะ และการเข้าสู่หรือทรงไว้ซึ่งไตรสรอมนี่คืออภารา เข้าสู่โลภุตธรรมระดับเดียวแต่ด้วยกระบวนการผ่านจากกายธรรม หนึ่งไปสู่อีกกายธรรมหนึ่ง ผู้ที่ได้ธรรมกายจะได้ครองทั้งพุทธรสณะ ธรรมรสณะ และสังขารรณะต่อเมื่อเข้าสู่ธรรมกายละเอียดของโลภุตธรรมระดับนั้นๆ หรือ คือได้พุทธรสณะ ธรรมรสณะ และสังขารรณะครูบาเมื่ออยู่ในกระบวนวิถีผล เท่านั้น และพุทธรสณะ ธรรมรสณะ และสังขารรณะในวิชชาธรรมกายมีหลาย ชั้นตามระดับของโลภุตธรรม เมื่อเทียบกับโยคาวจรที่พุทธรสณะ ธรรมรสณะ และสังขารรณะเพียงชั้นเดียว ที่กล่าวไว้ข้างต้นนี้เป็นส่วนของหลักการต่อไปจะเป็นเรื่องการ ปฏิบัติ (practicing) 2.2 การปฏิบัติ มุมมองของการ “ปฏิบัติ” พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) ได้กล่าวถึงการปฏิบัติว่า “ถ้าปฏิบัติ ต้องเห็นชั้นทั้ง 5 นั้น” (รร. 145) ต้องเห็น “พระรัตนตรัยเป็นแก้วจริงๆ หรือ เปรียบด้วยแก้ว ถ้าเป็นทางปฏิบัติเข้าใจตามอักขระแล้วเป็นอันเปรียบด้วยแก้ว ถ้าเป็นทางปฏิบ้าเข้าใจตามปฏิทัศแล้วเป็นแก้วจริง”79
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More