การค้นพบวิชชาธรรมกายในคัมภีร์ฎีกาปฏิบัติธรรม : หน้า 218/278

ของตนเอง เมื่อทำได้เช่นนี้จะได้รับบรรลุผลณ์พานอันเป็นความสุขอันเกษมที่แท้จริง ซึ่งนำเป็นวัตถุประสงค์หลักของการแต่งคัมภีร์ฎีกาปฏิบัติธรรมนี้ขึ้นมา 1. สิ่งที่ค้นพบ จากการศึกษา พบว่า คัมภีร์ฎีกาทรงซึ่งให้ความสำคัญกับการปฏิบัติธรรมเป็นอย่างมาก ได้บันทึกหลักฐานสำคัญที่ยืนยันถึงการมีอยู่จริงของธรรมภายในพระมงคลเทพมุนี (สด จนทสโร) ท่านได้ค้นพบ ซึ่งหลักฐานนี้มีปรากฏอยู่ในคาถาบทที่ 11 ของการปฏิบัติธรรมแบบพุทธสุทธ คือวิธีการปฏิบัติธรรมโดยการละลึกถึงคุณของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า สรุปได้แบ่งการศึกษาออกเป็น 4 ส่วน คือ ส่วนแรกแสดงร่องรอยวิชชาธรรมกายในพระมงคลเทพมุนี ส่วนที่สอง เปรียบเทียบร่องรอยที่ค้นพบกับคำสอนของพระมงคลเทพมุนีฯ ส่วนที่สาม เปรียบเทียบร่องรอยที่ค้นพบกับพระไตรปิฎกบาลี และส่วนสุดท้าย เปรียบเทียบสิ่งที่นอกเหนือจากร่องรอยที่ค้นพบกับพระไตรปิฎกและอรรถกถาบาลี 1.1 หลักฐานวิชชาธรรมกายในคัมภีร์ฎีกาทรง เนื้อหาที่มีความเกี่ยวข้องกับวิชชาธรรมกายปรากฏอยู่ในคาถาบทที่ 11 ของคัมภีร์ฎีกาดังนี้คือ ทิสสมานโบปี ตาวสฺ รูปาโถ อจินฺติยา อาสาธารณญาณตุเต ธมมกาย ถา ๓ กาลติ ฯ รูปภายแม่ที่ปรากฏอยู่ของพระองค์นั้นเป็นเรื่องจินตายจงยกไว้ก่อนไม่จำต้องพูดถึงธรรมกาย (ของพระองค์นั้น) ซึ่งมั่นคงไปด้วยญาณคือความรู้ที่ไม่ทั่วไป