คัมภีร์พระธรรมภายใน : หน้า 177/278

หลาการธรรมภายในคัมภีร์พระธรรมภายใน คัมภีร์ประชาชน อย่างไรก็ดีตามหนังสือพระธรรมภายในที่ ศำ้ กล่าวถึงนั้นไม่เป็นที่รู้จัก หรือพบเห็นอ้างอิงในด้านวิชาการตั้งแต่ทศวรรษที่ผ่านมาได้รับการเผยแพร่ ในต้นพุทธศตวรรษนี้ จนกระทั่งในเดือนมีนาคม 2556 สถาบันวิจัยนานาชาติ ธรรมชัยประเทศออสเตรเลียและนิวยอร์แลนด์จึงได้รับพบคัมภีร์พระรัฐภายใน ขณะปฏิบัติงานภาคสนามที่วัดพระเชตุพน คัมภีร์ดังกล่าวเป็นคัมภีร์ไตรลักษณ์ ที่ พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัวได้พระราชทานไว้สำหรับวัดพระเชตุพนฯ เป็นการเฉพาะ เขียนเป็นคาถาบาลี 16 หน้าแผ่นด้วยอักษรไทยไม่ปรากฏ วันที่จาร ตอนต้นเป็นคาถาพระธรรมภายในตั้งแต่ สพพญฺญตุณปริสีสี จนถึง อิมิ มรมภายทูลกผ ฯ ซึ่งมีความยาวประมาณ 2 หน้าผล่า ที่ เหลืออีก 14 หน้าแผ่นเป็นคาถาบาลีที่อธิษฐานถวายต่างๆ ที่ประกอบขึ้นเป็น พระธรรมภายในด้วยเนื้อหาที่ละเอียดในลักษณะคล้ายอรรถกถา คัมภีร์พระ ธัมมภายในจึงเป็นคัมภีร์โรบาร ที่เสนอรายละเอียดขยายความหมายของ พระญาณและธรรมต่างๆ ของธรรมภายใน อย่างไรก็ดีตาม ศาสตราจารย์ องค์ ซีเดส (Georges Cedes) ผู้เชี่ยวชาญ วิทยาการแขนงต่างๆ ทางภาคพื้นเอเชียอาคเนย์และเอเชียใต้ได้เผยแพร่ราคา บาลีบทเดียวกับที่ปรากฏในคัมภีร์พระธรรมภายในตั้งแต่ พ.ศ. 2499 แต่ใช้ชื่อ ที่แตกต่างออกไปว่า “สมภารอสุร อฏฐวณฺฑนา” อันเป็นคำที่ปรากฏอยู่ท้าย ที่สุดของคาถาดังกล่าวไว้ในบทความ “ธัมมกายา” (Dhammakāya) วารสาร แอดยาร์ ไลบราลี่ บุลเลทิน (Adyar Library Bulletin) โดยอ้างอิง คัมภีร์ ใบลานอักษรเขมรได้จากวัดอุฎฐานโลม กรุงเทพฯปทุมธานี และคัมภีร์ใบลานอักษรของ