หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์ถาพรญา 1 ฉบับประชาชน หลักฐานธรรมกายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับประชาชน หน้า 87
หน้าที่ 87 / 278

สรุปเนื้อหา

คัมภีร์มหาปริณิรวาณสูตรที่บันทึกด้วยภาษาสันสกฤตในพุทธศตวรรษที่ 6-7 เป็นศาสนาที่สำคัญซึ่งสั่งสอนโดยพระพุทธองค์ ก่อนการดับนิพพาน โดยกล่าวถึงหลักของตลาดตุฏฐภะและความเป็นตัวตนที่แท้จริงของมนุษย์ มีการแปลเป็นภาษาต่างๆ เช่น ภาษาจีนและติเต็น และเปรียบเทียบกับพระสูตรอื่นๆ เพื่อเสริมความเข้าใจในพระธรรม คัมภีร์นี้ยังเป็นแรงบันดาลใจในการศึกษาวิธีการเผยแผ่ธรรมะในระดับต่างๆ ทั้งในอดีตและปัจจุบัน.

หัวข้อประเด็น

-มหาปริณิรวาณสูตร
-บทเรียนที่สำคัญจากพระพุทธองค์
-ความหมายของตัวตน
-การแปลคัมภีร์ต่างๆ
-การเผยแผ่ธรรมะ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์ถาพรญา 1 ฉบับประชาชน 1. มหาปริณิรวาณสูตร บันทึกด้วยภาษาสันสกฤตอันอัญญาณะพรามในรวาพุทธศตวรรษที่ 6-7 และถูกแปลมาเป็นภาษาจีนในพุทธศตวรรษที่ 9 โดยท่านฝากเสียน (ฝากเหรียน) พุทธภัณฑ์ และธรรมเกษม และถูกแปลมาเป็นภาษาติเต็นในพุทธศตวรรษที่ 13 โดยท่านชินมิตร ชุนามิทธร และเทวจันทร์ กล่าวกันว่า มหาปริณิรวาณสูตรเป็นพระสูตรสุดท้ายที่พระพุทธองค์ได้เสด็จสั่งก่อนจะสำลับดับนิพพาน เนื้อในพระสูตรนี้กล่าวถึง ตลาดตุฏฐภะ ความเป็นพุทธธรรม และความเป็นตัวตนที่แท้จริงของมนุษย์ ซึ่งเทียบเคียงได้กับอีกหลายๆ พระสูตรเพื่อยืนยัน เช่น ศิริมาลาเทวสิหนาถสูตร ตาตากตระสูตร อังกุลิมาลีสูตร (ภาพของคัมภีร์ที่ยึดเป็นแรงบันดาลใจในการถ่ายภาพ) คัมภีร์ปรัชญาภามิตาภูตรายจัน (รายละเอียดเพิ่มเติมที่อยู่อาศัยในภาพ)
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More