หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พระไตรปิฎก 1 ฉบับประชาชน : หน้า 197/278

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พระไตรปิฎก 1 ฉบับประชาชน การใช้คำถวายนา ในการบิรกรรมถวายอาจใช้คำว่า "อะระหัง" หรือ "สัมมาสมพุทธโธ" หากต้องการให้จิตเกิดการเบื่อหน่ายคลายกำหนดให้ใช้คำว่านา ว่า "นามรุ้ง อนุตตา" ในคัมภีร์มูลธุรของสถาบันพุทธศาสนบัญฑิตยภูมิที่ 8 ใช้ คำว่านาได้ 3 แบบคือ 1. พุโธ อะระหัง 2. สัมมา อะระหัง 3. อะระหัง ส่วนในตารางการเจริญสมาธิถวายเป็นบูรณ ของวัดมุสวรรค์ อำเภอแสนสุข กรุงเทพฯเปนูลว่า "สัมมา อะระหัง" ในการถวายเช่นกัน วิธีการกำหนดใจเวลาทำถวาย จากข้อมูลในคัมภีร์รวน รายพระวิปัสสนาสูตรที่จารขึ้นโดยพระภิกษุพรหมสุวรรณ ในราวปี ค.ศ. 1918 ที่ท่านได้บันทึกประสบการณ์จากการเรียนพระกรรมฐานจากอาจารย์พรหมสุในจังหวัดเสี่ยมเรียนได้แสดงให้เห็นว่า ฐานที่ตั้งของจิตที่ผู้สมมียนรู้จักทั้งหมด 5 ฐานคือที่ปลายจมูก ที่สำลักของลิ้นไก่ ที่ลำคอ ที่ปลายสดม หายใจ ที่สะดือ อันเป็นกกลางกักของกลางกาย เมื่อผู้ปฏิบัติวางใจไว้ที่แต่ละฐานนั้นแล้ว จะเห็นธรรมดังนี้คือ ฐานที่ 1 วางใจไว้ที่ปลายจมูก เห็นรสมีสีขาว ออกมา สัมมาอะระหัง ฐานที่ 2 ภาวนาอะระหัง เดินไปตามทางจมูกลงไปเป็นชั้นๆ ลงไปถึงที่ตั้งของลิ้นไก่ ตั้งถวายที่นั่นแล้ว เห็นเป็นรสมีสีเขียว