ข้อความต้นฉบับในหน้า
หลักฐานธรรมาภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับประชาชน
ปฏิบัติหรือ "สายวิปัสสนา" แต่จะมีความแตกต่างกันบ้างในรายละเอียด
สำหรับการปฏิบัติมีความเหมือนกันระหว่างวิชาธรรมกายและโภาคารใน
เรื่องการใช้บริการมนิตความสง่างามและคำที่ใช้ในบริการภาวนา รวมถึงการ
ทำ "หยุด" แต่มีความแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงเรื่องที่ตั้งของจิตดต่างๆ ใน
ร่างกาย ทางเดินของจิต กระบวนการสู่ธรรมรวบและอธิบาย โดยเฉพาะที่
วิชชาธรรมกายมีภายธรรมต่างๆ ในกระบวนการ "ผ่าน" จากกายธรรมหนึ่ง
ไปสู่กายธรรมที่สูงชัน เปรียบเทียบกับโยคาวจรในการใช้ธรรมกายเป็นบริการ
นิยมในนิธในกรรมฐานพุทธคุณ ความเหมือนกันในส่วนของหลักการและความ
แตกต่างในระดับกระบวนการปฏิบัตินี้ก็ให้เห็นว่าหลักการในภาคปฏิบัติงั้น
สองฝ่ายมาจากโครงสร้างเดียวกันแต่พัฒนากระบวนการในการปฏิบัติ
ไว้ต่างกัน
ในการศึกษาการปฏิบสมาธิศาสตร์นี้ นอกจาก ดร.กิชยะจะใช้แหล่ง
ข้อมูลท้องถิ่นภูมิ่างๆ ข้อต้นแล้วยังได้ใช้แหล่งข้อมูลภูมิปัญญาในหนังสือ
ตัวเขียนอันได้แก่คัมภีร์ไตรลานและหนังสือพิบาสา โดยรายการแหล่งข้อมูล
ภูมิปัญญาคัมภีร์ไตรลานอักษรธรรมรวมถึงสถานที่เก็บคัมภีร์ไตรลานและสื่อที่ใช้
อ่านในการวิจัยนี้ดังนี้
1. "พุทธรรมก้น" พุทธสักราช 2466 วัดโพธิ์ศรี อำเภอเมืองฯ จังหวัด
มหาสารคาม หนังสือใบลาน 1 ผูก อักษรธรรมอีสาน ภาษาไทยอีสาน และ
ภาษาบาลี
2. "ธัมมกาย" พุทธศตวรรษที่ 24 วัดพระเชตุพนฯ กรุงเทพฯ คัมภีร์
ลานเงิน อักษรขอมไทย ภาษาบาลี