ความสุขที่แท้จริงและการปฏิบัติธรรม : หน้า 246/278

สุขที่แท้จริง” สอดคล้องกับคัมภีร์รุ่นหลังๆ อย่าง คัมภีร์ศรีลามาเทสีสนบท สูตร ที่กล่าวถึง “ตกตตกตรณะ” ว่า คือความพอใจเป็นความอุ่นสมบูรณ์ และ เข้าใจในตัวเองว่าเป็นที่พึ่งที่เป็นธรรมชาติที่ไม่แตกสลาย เป็นนิ่งจั่งนิรันดร คัมภีร์จากจีนโบราณยืนยันว่า สามารถเข้าสู่พระพุทธเจ้าทั้งปวงได้ด้วยการ ทำสมาธิถึงพระองค์ ในคัมภีร์อรรถธรรมโยคาวจรถึงกับกล่าวถึงเมืองฉันพานอัน “เป็นที่ สำราญอยู่เย็นเป็นสุขพันทุกข์เป็นสุขพันทุกข์” นั่นคืออินพานนั่นเหนือโลก วัษย มีความสุขยิ่ง พันทุกข Ying และกล่าวถึงการมีอุปลยูของพระพุทธเจ้ว่า การ ปฏิบัติสมาธิปาณตามคำสอนของพระพุทธเจ้า มันระลึกถึงคุณพระพุทธเจ้า ตลอดเวลา พระพุทธเจ้าจะทำให้ผู้ปฏิบัติได้จุในอัญญาณของพระองค์ซึ่ง ประทับอยู่ในเมืองฉันพาน คัมภีร์ม๊ากมายทีและคัมภีร์จากเขมรกล่าวถึงการ ปฏิบัติสมาธิโดยระลึกถึงพระพุทธเจ้าหรือพระธรรมภายในว่าจะทำให้สามารถ เห็นและเข้าถึงพระองค์ได้ ทั้งหมดนี้เป็นอีกมุมมองหนึ่งซึ่งสมควรได้รับการ ศึกษาต่อเพื่อความกระจ่างขึ้นในทางวิชาการ งานวิจัยนี้เป็นการแกะร่องรอยธรรมภาย โดยสาวไปหาต้นเหตุ ซึ่งเรา ไม่ได้พบเนิใดนิยายหนึ่งที่เป็นต้นกระแสของทุกคัมภีร์ แต่พบลักษณะเคียงคู่ ผสมผสานของหินยานและมหายานก่อนยุคขยายความชิ้งเผยแพร่ในช่วงเวลา ใกล้ๆ กันในความผสมผสานดังกล่าวนี้ปรากฏสาระที่เป็นแกน (theme) ของ หลักธรรมกายเดินทางจากอดีตมาถึงปัจจุบันนี้ไม่อาจปฏิเสธได้ หลักและแนวปฏิบัติของธรรมกายที่สอนโดยพระมงคลเทพนี (สด จนทสโร) นั้นมีความละเอียดยิ่งขึ้นตอนมากว่าทุกคัมภีร์ที่ได้ศึกษามา