หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ : หน้า 91/278

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับประชาชน 1.2.13 ธรรมภายเป็นกายที่ไม่ต้องเกิดใหม่ 1.2.14 ธรรมภายเป็นกัลยาณมิตร การคนคนพล จะทำลายซึ่งธรรมภาย 1.2.15 ธรรมภายเป็นนิ่งเพราะไม่ได้ยินดั่งให้เกิดขึ้น 1.2.16 ธรรมภายจะคงอยู่ในฉันวินิจฉัยรณ์ 1.2.17 พระอเสยะคือผลจากการปฏิจจสมุปบาทจันธิ์คือ สีสา สมาธิ ปัญญา วิญญาณ วิญญาณทัสสนะ 2. อังคุลิมาลีสูตร อังคุลิมาลีสูตรเป็นอีกพระสูตรที่กล่าวเรื่องราวเกี่ยวกับ ตาตกดควะและพุทธธาร คัมภีร์นี้ถูกแปลเป็นภาษาจีนโดยท่านคุณภักระ (พ.ศ. 937-1011) ในช่วงประมาณ พ.ศ. 988-996 พบว่าพระสูตรนี้ได้กล่าวถึงคำว่าธรรมนายอยู่ทั้งสิ้น 17 ที่ ผู้วิจัยจึงได้รวบรวมการแปลและได้สรุปความหมายของคำว่าธรรมภายได้ดังนี้ 2.1 พระพุทธเจ้าประกอบด้วย 2 กาย คือ รูปกาย และธรรมกาย 2.2 ธรรมกายเป็นกายที่แท้จริง และเป็นกายที่เป็นความจริงสูงสุด ธรรมกายของพระพุทธเจ้า และกุศโลบายของพระองค์เป็นอจินไตย 2.3 พระตาตกคือธรรมกาย พระตาตกเป็นนิ่งจัง มีปัญญาที่แท้จริง 2.4 ผู้ที่สามารถปฏิบัติธรรมจนบรรลุมากเพียงพอ จึงสามารถเข้าสingพระธรรมภายได้