ความเข้าใจในหลักการของวิชชาธรรมกาย : หน้า 54/278

ตรงกับหลักการของวิชชาธรรมกายด้วย แต่เป็นหลักการที่มีถูกละเลยหรือถึงขั้นปฏิเสธโดยชาวพุทธเถรวาทบางกลุ่ม 4. โพธิสติฏฐปฏิจก ภาษาบาลีวารี พ.ศ. 580-780 และโพธิสติฏฐ ปฏิกสุทธาสกุณภ ค. 880-1080 สถานที่พบ บามิยัน เป็นสายธรรมคุปต์ สังกัดนิมากายมหาสงิฏะ-โลโกตรวาท หรือมหายาน10 เป็นคัมภีร์ว่าด้วยการสร้างบารมีของพระโพธิสติวัตเพื่อสตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ขึ้นส่วนภาษาสันสกฤตที่พบจากบามิยัน เป็นชิ้นเล็กๆ จำนวน 16 ชิ้นในชิ้นสุดท้ายมีข้อความว่า “…na ca dharmakāyayablād dhiyate na pa…” ซึ่งเมื่อเปรียบเทียบกับโพธิสติฏฐปฏิจก (Bodhisattvapītaka) ฉบับจันและทับแล้ว ตอบความว่า “พลังของธรรมภายไม่มีการสูญเสียไปหรือเสื่อมไป” หลักการที่ว่า พระพุทธองค์มีธรรมเป็นนอกจากนี้ ตรงกับหลักการของวิชชาธรรมกาย และการกล่าวถึง “พลังของธรรมภาย” เช่นนี้ จะหมายถึงหมวดหมู่คำสอนใดได้อย่างไร? 5. สตปุตตวิกกา สโตตร ภาษาสันสกฤต พ.ศ. 180-280 พบ 3 แห่งในเอเชียกลาง เป็นมหายาน