การศึกษาห่วงรอยในคลองธรรมกายและการปฏิบัติสมาธิภาวนา หลักฐานธรรมกายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับประชาชน หน้า 122
หน้าที่ 122 / 278

สรุปเนื้อหา

การศึกษานี้เน้นการเชื่อมโยงระหว่างคำว่า 'ธรรมกายและการปฏิบัติสมาธิภาวนา' ผ่านการวิเคราะห์จากคัมภีร์อักขรรธรรม โดยเฉพาะในสายโยคาวจร ซึ่งเป็นวิธีการสร้างความเข้าใจในบริบทของพุทธศาสนา ในการศึกษาพบว่าธรรมกายมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับการปฏิบัติสมาธิภาวนาและถือเป็นองค์ประกอบสำคัญในประสบการณ์ด้านจิตวิญญาณในสังคมชาวพุทธเอเชียอาคเนย์ โดยมีการกล่าวถึงประวัติความเป็นมาของโยคาวจรที่รู้จักกันตั้งแต่กลางพุทธศตวรรษที่ 20 จากการวิเคราะห์การปฏิบัติพบว่าหลักการและวิธีการของวิชชาธรรมกายและโยคาวจรมีความสอดคล้องกันเป็นอย่างดี จึงเป็นประโยชน์ในการศึกษาความเชื่อมโยงของพุทธศาสนาผ่านมุมมองที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้น

หัวข้อประเด็น

-การศึกษาธรรมกาย
-การปฏิบัติสมาธิภาวนา
-โยคาวจร
-คัมภีร์อักขรรธรรม
-การวิเคราะห์เปรียบเทียบ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

นั่นเอง การศึกษาห่วงรอยโดยเน้นเฉพาะคำว่า "ธรรมกายและการปฏิบัติสมาธิภาวนา" ก็อาจค้นหาห่วงรอยได้จากเนื้อหาในคัมภีร์อธิบายธรรมเหล่านั้น ซึ่งอาจอธิบายไปถึงยุคอาณาจักรล้านนา ดร. กิจชัย เอื้อเกษม : "สมาธิภาวนาในคัมภีร์อักขรรธรรม" (Meditation in Tham Scripts Manuscripts) คัมภีร์ที่ศึกษาเป็นของสายโยคาวจร คำว่าโยคาวจรนี้เป็นคำที่นิย กลวิชาการตะวันตกบ่งบอกถึงเพื่อความสะดวกในการเรียกพุทธศาสนานั้นเป็นปฏิบัติแพร่หลายแบนดินแดนอาณาจักรก่อนพุทธศตวรรษที่ 25 การวิเคราะห์นี้ให้ผลว่าธรรมกายเป็นที่รู้จักกันมานานแล้วในสังคมชาวพุทธของเอเชียอาคเนย์ และหากนับเนื่องด้วยอายุของโยคาวจรแล้วธรรมกายเป็นที่รู้จักกันในดินแดนแถบนี้ตั้งแต่กลางพุทธศตวรรษที่ 20 กล่าวคือธรรมกายเป็นที่รู้จักว่าประกอบขึ้นด้วยอัญญรู้แจงและเป็นคุณสมบัติของพระพุทธเจ้า การไป สู่ภพพานคือการได้พบพระพุทธเจ้า ซึ่งสดคล้องกับการได้พบพระธรรมกายในวิชชาธรรมกาย จากการวิเคราะห์ด้วยการศึกษาเปรียบเทียบทั้งในส่วนของหลักการและส่วนของการปฏิบัติ พบว่าทั้งวิชชาธรรมกายและโยคาวจร มีความสอดคล้องกันในหลักการเป็นอย่างมาก ผ่านการอธิบายพรรณาด้วยมุมมองของสาย 32 Crosby 2000:141
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More