ฐานที่ตั้งของใจและการเห็นดวงจิต หลักฐานธรรมกายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับประชาชน หน้า 200
หน้าที่ 200 / 278

สรุปเนื้อหา

บทความนี้เปรียบเทียบฐานที่ตั้งของใจตามหลักการของวิชชาธรรมกายและพระวินัยสนูตร โดยเน้นความเหมือนและแตกต่างอย่างละเอียด เช่น ฐานที่ตั้งของใจที่ปลายจมูกและศูนย์กลางกาย นอกจากนี้ยังกล่าวถึงการเห็นดวงจิตที่เกิดขึ้นในศูนย์กลางกายระดับสะดือตามที่เมื่อระบุในคัมภีร์ โดยข้อมูลเหล่านี้จะช่วยให้ผู้อ่านเข้าใจหลักการที่สำคัญในพระธรรมคำสอนและการทำสมาธิได้ดียิ่งขึ้น สนใจศึกษาเพิ่มเติมที่ dmc.tv

หัวข้อประเด็น

-ฐานที่ตั้งของใจ
-วิชชาธรรมกาย
-พระวินัยสนูตร
-การเห็นดวงจิต
-ศูนย์กลางกาย

ข้อความต้นฉบับในหน้า

3.1 ฐานที่ตั้งของใจ การวางใจเข้าไปในตัว เมื่อเปรียบเทียบหลักฐานคัมภีร์ไตรปิฎกพระวินัยสนูตร หรือ ผังพระธรรมลังกา เปรียบเทียบกับวิชชาธรรมกายพระมงคลเทพมุนี(สุด จนทุสโณ) ท่านสอน จะเห็นร่องรอยเรื่องฐานที่ตั้งของใจที่ต่างและเหมือนกับวิชชาธรรมกายในฐานบารฐานคือ ฐานที่ 1 ที่ปลายจมูก ทั้งสองฝ่ายตรงกันคือ ผังโลวา ปลายจมูกวิชชาธรรมกาย ปากช่องจมูก ฐานที่ 2 ของใบลานตรงกับฐานที่ 4 ของวิชชาธรรมกาย คือผไลวู่ ที่สำคัญของลั่นไก วิชชาธรรมกาย ที่ช่องเพดาน ฐานที่ 3 ของใบลานตรงกับฐานที่ 5 ของวิชชาธรรมกาย ผไลวู่ ปากช่องลำคอ เช่นเดียวกับวิชชาธรรมกาย ฐานที่ 4-5 ของใบลาน คือตำแหน่งสุดปลายใจ กับที่สะดือกลางท้องตรงกับฐานที่ 6 ของวิชชาธรรมกาย คือศูนย์กลางกายะระดับสะดือ ส่วนที่ต่างกันก็คือ ใบลานไม่มีกล่าวถึงที่ตั้งของใจ 3 ฐานคือ ฐานที่อยู่เบลลาตา จอมประสาท ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 3.2 การเห็นดวงจิตและดวงพระธรรมเจ้า ในคัมภีร์ปริยายพระวินัยสนูตร ฉบับเดียวกันได้กล่าวถึงเรื่องการเห็นดวงจิตว่า เป็นดวงที่เกิดขึ้นในศูนย์กลางกายระดับเดียวกันสะเดือ ดังข้อความในคัมภีร์ว่าดังนี้ หน้า 3 เอเชียทาเคเนย์ | 199
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More