หลักฐานทางภายในคัมภีร์พุทธธรรม 1 ฉบับประชาชน : หน้า 107/278

หลักฐานทางภายในคัมภีร์พุทธธรรม 1 ฉบับประชาชน “เหล่าจื่弱มิიტตรงจุดต้นเกรียน” สเตฟาน บุมาบาคะเร่ว่่า “ยังคัมภีร์เต๋ายุคแรกที่ยังคงหลงเหลืออยู่ซึ่งนั้นไปที่ การนิมิตถึงรากฐานแห่งองค์เทพต่างๆ” เขาสรุปว่า “นับตั้งแต่ปีพ.ศ. 708 เป็นต้นมาในวงการสันติเต๋าในพื้นที่ต่างๆ ตั้งแต่เสวนาไปถึงล้วงหยางได้ปฏิบัติเทคนิคสมาธิแบบใหม่ที่ใช้การนิมิต” และการพัฒนารูปแบบสมาธินี้เป็นผลมาจากการนำเข้ามาของพระสูตรต่างๆในศาสนาพุทธเช่น “พุทธาร สติ” ซึ่งได้ถูกแปลออกมาในยุคนี้ด้วย พระเกียรติศักดิ์ได้ศึกษาคัมภีร์การทำสมาธิของเต๋าในยุคอันตะนออกนี้และศึกษางานแปลของท่านอันชื่อกวาว อนางพระอันชื่อกวาวนั่งชินนิยาย สรรวาสติวา ท่านได้เดินทางสู่มหานครสัวหยาง เมืองหลวงแห่งราชสำนักฉันได้อาศัยอยู่ในเมืองนี้เป็นเวลาหลายปีเพื่อทำการแปลพระคัมภีร์จากภาษาโบราณ (ผ) สู่ภาษาจีนจำนวนมาก นักประวัติศาสตร์ด้านพระพุทธศาสนา ชาวจีนต่าง ยอมรับบทบาทสำคัญของท่าน คัมภีร์หลายฉบับที่ท่านแปลมีข้อความเกี่ยว เนื่องด้วยการปฏิบัติธรรม นอกจากนี้พระเกียรติศักดิ์ยังได้ศึกษาทคนิคการ ทำสมาธิของพุทธยุคหลังอันชื่อกวาวอีกด้วย คัมภีร์ที่ศึกษา พบประเด็น “ศูนย์กลางกาย” มี 7 คัมภีร์ ดังนี้ 1. คัมภีร์พุทธศาสนาในเอเชียกลาง คือ หนังสือของ แชมบัสดา (The Book of Zambasta) จารึกด้วยภาษาฮิโตนสนิทฐาน ____________________________ 29 Ann Heirman and Stephan Peter Bumbacher; The Spread of Buddhism (Brill, 2007), 203-246. 106 | ศาสตราจารย์กิตติคุณ สัมภวา สุวรรณกา