การศึกษาคัมภีร์โบราณและพระธรรมเทศนา : หน้า 6/278

คัมภีร์โบราณอื่นๆ ได้แก่ คัมภีร์อักษรจีน คัมภีร์อักษรบรม คัมภีร์อักษรธรรม และคัมภีร์อักษรเขมร เมื่อศึกษาวิจัยโดยเปรียบเทียบคัมภีร์พุทธโบราณเหล่านี้ กับคัมภีร์บาลีมิพระไตรปิฎกเป็นต้น ได้พบว่ามีความถูกต้องสอดคล้องกัน ดูจากรสเปลี่ยวที่ปรากฏในมะนาว หรือสบวนที่ปรากฏในน้ำผึ้ง ย่อมเป็นที่ประจักษ์รับรองความจริงแท้ของพระสัทธรรมที่ถูกเก็บรักษาไว้ในภาษาและอักษรต่างๆ ซึ่งคัดลอกสืบต่อกันผ่านกาลเวลามากกว่ 2,000 ปี ผ่านยุคสมัยและแนวคันดินแดนต่างๆ มากมายจนถึงยุคของเราในปัจจุบัน ผลของการศึกษาข้อมูลคำสอนจากหลักฐานอันสำคัญเหล่านี้ ทำให้ได้ภาพของหลักธรรมในส่วนภาคแห่งปฏิบัติธรรม ซึ่งอาจเลือนหายไปบ้างตามกาลแห่งไตรลักษณ์นั้นกลับยิ่งมีความชัดเจนขึ้น อันเป็นการยืนยันว่า พระธรรมเทศนาของพระเดชพระคุณพระมหาเทวีเทพมุนี (สด จนทะโสร) ที่ได้รับฟังธรรมปฏิบัติวิจารธรรมกายของพระพุทธองค์ไว้ในหลายแห่งนั้น มีความเป็นเอกภาพที่เป็นเอกภาพที่เป็นเอกภาพที่เป็นเอกภาพที่เป็นเอกภาพที่เป็นเอกภาพที่เป็นเอกภาพที่เป็นเอกภาพที่เป็นเอกภาพที่เป็นเอกภาพที่เป็นเอกภาพที่เป็นเอกภาพที่เป็นเอกภาพที่เป็นเอกภาพที่เป็นเอกภาพที่เป็นเอกภาพที่เป็นเอกภาพที่เป็นเอกภาพที่เป็นเอกภาพที่เป็นเอกภาพที่เป็นเอกภาพที่เป็นเอกภาพที่เป็นเอกภาพที่เป็นเอกภาพที่เป็นเอกภาพที่เป็นเอกภาพที่เป็นเอกภาพที่เป็นเอกภาพที่เป็นเอกภาพที่เป็นเอกภาพที่เป็นเอกภาพที่เป็นเอกภาพที่เป็นเอกภาพที่เป็นเอกภาพที่เป็นเอกภาพที่เป็นเอกภาพที่เป็นเอกภาพที่เป็นเอกภาพที่เป็นเอกภาพที่เป็นเอกภาพที่เป็นเอกภาพที่เป็นเอกภาพที่เป็นเอกภาพที่เป็นเอกภาพที่เป็นเอกภาพ ที่ว่า “ตตตคุตสุด เหตุ เวสภูวา อริจนจ ภุมภาโย อิติบ พุทธภาโย อจิริ จริว ปรามฎโ ถิติปิ” (ที่ป. 11/55/92) “ดูก่อนวาสุกะและภารทวาชะ เพราะว่าคำว่า ธรรมกาย ก็ ที พรหมกายก็ คือ ธรรมกายก็ คือ พรหมกายก็ คือ”