ข้อความต้นฉบับในหน้า
หลักฐานธรรมภายในคือพุทธภูมิ 1 ฉบับประชาชน
เอเชียอาคเนย์โดยส่วนใหญ่มายรวมถึงดินแดนตะวันออกเฉียงใต้ของ
เอเชียทั้งหมด ภูมิประเทศทางทิศใต้ตะวันออกเฉียงใต้ของ
มีประเทศที่ใหญ่กว่าคืออินเดียอยู่ทางทิศตะวันตกและจีนอยู่ทางทิศเหนือ
ทั้งอินเดียและจีนมีความรุ่งเรืองทั้งทางกำลังทหารและศิลปวัฒนธรรม ดังนั้น
เอเชียอาคเนย์โบราณมังจะมั่งคั่งด้วยทรัพยากรธรรมชาติเพียงใดแต่เป็น
เหมือนดวแกะที่อยู่ใกล้ดาวฤกษ์สองดวงคืออินเดียกับจีน เมื่อเป็นเช่นนี้
จึงได้รับอิทธิพลจากความเปลี่ยนแปลงในทั้งสองประเทศนี้อย่างยาวนาน แต่
เนื่องจากประเด็นที่ศึกษาคือพุทธศาสนา อิทธิพลหลักจึงมาจากประเทศอินเดีย
อินเดียส่งอิทธิพลทั้งทางด้านการค้า ศาสนา ภาษา และวัฒนธรรม
ตลอดจนการเมือง การปกครอง โดยมีตัวบุคคลเป็นผู้นำมาเผยแพร่ผ่านเส้น
ทางการค้าทั้งเส้นทางสายไหมทั้งเส้นหลักและเส้นย่อย ทั้งทางบก ทางทะเล
และแม่น้ำคงลอง บุคคลที่เดินทางมามีทั้งพ่อค้า พระภิษฐ์ และชนชั้นนำของ
อินเดียที่ทอพยเข้ามาด้วยเหตุผลต่างๆ ผลของการเดินทางมาของบุคคลเหล่า
นี้ทำให้เกิดการสร้างเมือง สร้างตลาดการค้า สร้างศาสนสถาน สร้างรูปเคารพ
ตลอดจนสร้างวิถีชีวิตในท้องถินตามแบบของดาวฤกษ์ส่งแสงเข้ามาใน
แต่ละช่วงยุคสมัย เป็นการเข้ามาของผู้เจริญชาวพ้นเมืองยอมรับในฐานะ
ผู้เหนือกว่าทั้งทางอำนาจและจิตวิญญาณ การขุดค้นทางโบราณคดีทำให้ทราบ
ว่านับแต่พุทธศตวรรษจีนดินแดนเอเชียอาคเนย์นั้นมีอารยธรรมอยู่แล้วในระดับหนึ่ง
ประชนมีความเป็นอยู่ค่อนข้างสงบเมื่อเปรียบเทียบกับความวุ่นวายโกลาหล
ที่เกิดขึ้นในอินเดียและชาวเอเชียอาคเนย์ท้องถิ่นในเวลานั้นมีกำลังน้อยจน
ไม่สามารถต้านทานการเข้ามารอบครองของคนต่างถิ่นได้