ข้อความต้นฉบับในหน้า
ดังกว่าวไว้แล้วว่าคำภีร์ที่ได้รับคำว่าธรรมมายอย่างชัดเจนคือ คำภีร์ข้อมูลลักษณ์ฐานนั้น ปรากฏคำว่า ธรรมมายอยู่ในบทบรรยายกรรมฐาน พุทธคุณ ตรงส่วนขยายความของ ภควา ซึ่งอธิบายว่าพุทธคุณในส่วนนี้หมายถึงการที่พระพุทธเจ้าทรงตัดเสียซึ่ง ราคา โทสะ โมหะ ตัณหา มานะ ทิฏฐิ อวิชชา มีศีลโลภอ้างอ้อมด้วยบารมี ทรงธรรมรรมมายซึ่งเป็นคุณแห่งบุญอันหา ที่สุดมิได้และอยู่ในตัวของพระองค์ กล่าวคือธรรมมายนี้เป็นธรรมมายของ พระพุทธเจ้าสติตอยู่ในพระองค์เองเป็นผลจากบุญอันหาที่สุดมิได้ของพระองค์
1.2.4 นิพพาน
คำภีร์โควาวจรใช้ศัพท์ นิพพาน นิพพาน นิพพาน หรือ นิรีพพาน เมื่อกล่าวถึงนิพพาน โยควาจรรุว่นนิพพานเป็น สุข และ นิจกัจ ชัดเจนหลายคำแหน่งตลอดเล่ม แต่ไม่ได้พูดถึงความเป็นหรือไม่เป็น อัตตา ไว้ให้เห็น มีข้อความที่กล่าวถึงนิพพานในต่างๆ ไว้ว่า
- นิพพานอยู่ที่สรรค์ (41)
- การเข้าถึงปรมัตถ์คือการเห็นประตูสู่ของเมืองนิพพาน
และเห็น
- พระพุทธเจ้า (42)
- นิพพานเป็นสถานที่แห่งความสุขปราศจากทุกข์ทั้งมวล (43)
41 พุทธรรกัน 13.2
42 พุทธรรกัน 16.1
43 พุทธรรกัน 17.1
บทที่ 3 เอเชียอาคเนย์ | 135