หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พระไตรปิฎก : หน้า 93/278

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พระไตรปิฎก ฉบับประชาชน 3.6 ธรรมภายในประกอบด้วยลักษณะมหาบูช 32 และอนุพุทธชนะ 80 ประการ มีช่วงอายุที่ไม่มีวันสิ้นสุด 4. คัมภีร์ตันฉับภาษาภูเขตจากเดอร์กิส์สถาน (Turkestan) ประเทศจีน คัมภีร์ตันฉับภาษาภูเขตน ได้ถูกรับพบประมาณ 2,500 ฉบับ และเก็บรักษาไว้ที่ ห้องสมุดบูรีติ ในส่วนของ อูเรส สเตน และเซนทรัล เอเชียน คอลเลคชัน (Aurel Stein and other Central Asian Collections) นักวิชาการ สกาเจว (Skjaervo) และชิมส์-วิลเลี่ยมส์ (Sims-Williams) ได้ทำการรวบรวมและแปลออกมาภาษาอังกฤษ ทำให้เราเข้าใจพระพุทธศาสนามายานและวิชชารยานมากขึ้น และเป็นการศึกษาเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ของเส้นทางสายไหมตอนใต้ ประมาณ พ.ศ. 1000-1500 ผู้วิจัยได้ค้นหาคำว่าธรรมภายพบว่าสำเกตุ 13 แห่ง และได้สรุปความหมายของคำว่าธรรมภายดังนี้ 4.1 พระพุทธเจ้าประกอบด้วย 2 กาย คือ รูปายและธรรมกาย 4.2 การสร้างบารมีของพระโพธิสัตว์ ภูมิที่ 8 อฉละ เมื่อเข้าถึงธรรมภายภายในแล้วจะเป็นผู้มุ่งหวัง (จากมิลเกียรติ์นินาศสูตร Book of Vimalakìrti) 4.3 ธรรมภายคือดาวดาว (จากวัจฉรจันทิกา ปรัชญาปรมิตา Vajrachedikā Fol. 2) 4.4 ธรรมภายคือสภาวะที่ไม่มีรูปและสัญลักษณ์เหมือนกัน (จากมิลเกียรติ์นินาศสูตร Book of Vimalakìrti)