การปฏิบัติธรรมวจนธรรมและการค้นพบของพระมงคลเทพมุนี หลักฐานธรรมกายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับประชาชน หน้า 225
หน้าที่ 225 / 278

สรุปเนื้อหา

การศึกษาคัมภีร์บางส่วนได้แสดงให้เห็นถึงการมีอยู่ของการปฏิบัติธรรมวจนธรรมที่พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) ค้นพบ ซึ่งแสดงให้เห็นว่าธรรมายคือสิ่งที่เหนือกว่าปรากฏการณ์ธรรมชาติ และเป็นคุณสมบัติที่ประกอบด้วยญาณที่ไม่ทั่วไป แม้ว่างานวิจัยนี้จะศึกษาเพียงบางส่วน แต่เชื่อว่ามีคัมภีร์อีกมากมายที่นับถือหลักฐานการปฏิบัติธรรมบนพื้นฐานของวิชาชาธรรมภาย ซึ่งอาจถูกเขียนขึ้นโดยพระภิกษุในเอเชียใต้และเอเชียอาคเนย์ การค้นพบเช่นนี้จะช่วยให้เกิดประโยชน์ต่อการศึกษาและทำความเข้าใจทางพุทธศาสนามากขึ้น และนำไปสู่สุขภาพที่ดีในอนาคต.

หัวข้อประเด็น

-การปฏิบัติธรรมวจนธรรม
-พระมงคลเทพมุนี
-ธรรมาย
-วิชาชาธรรมภาย
-การค้นคว้าคัมภีร์
-เอเชียใต้
-เอเชียอาคเนย์

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ที่ยืนยันถึงการมีอยู่แต่เดิมของการปฏิบัติธรรมวจนธรรมภายที่พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) ได้ค้นพบ และยืนยันว่าธรรมายเป็นสิ่งที่อยู่เหนือปรากฏการณ์ธรรมชาติ เป็นคุณสมบัติเมื่อคนเข้าสู่แล้ว จะเป็นผู้มากไปด้วยญาณ คือ ความรู้เฉพาะที่ไม่ทั่วไปนับว่าสิ่งที่ค้นพบในคัมภีร์นี้ ให้คำจำกัดความว่าธรรมายแตกต่างจากความเห็นของนักวิชาการทั้งหลายที่เข้าใจว่าธรรมาย คือหมวดหมู่แห่งธรรม แม้งานวิจัยนี้เป็นเพียงการศึกษาคัมภีร์ที่มีอยู่เพียงบางส่วนเท่านั้น แต่ น่าเชื่อว่าย่อมมีคัมภีร์ที่นับถือหลักฐานของการมีอยู่ของการปฏิบัติธรรมในแบบวิชาชาธรรมภายอีกเป็นจำนวนไม่น้อยที่ถูกแต่งขึ้นโดยพระภิกษุท้องถิ่นภายในบริเวณเอเชียใต้ และเอเชียอาคเนย์ การสืบค้นคัมภีร์ที่มีลักษณะเช่นนี้มักจะเป็นสิ่งจำเป็นและจะก่อให้เกิดประโยชน์ต่อวิชาการและชาวพุทธทั่วไป ในการทำความเข้าใจที่ถูกต้องมากขึ้นเกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมแบบวิชาชาธรรมภาย อันจะนำมาซึ่งสิ้นสุขภาพในสิ้นต่อไป
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More