โภชนสัตว์และธรรมกาย : หน้า 102/278

6. โภชนสัตว์ปฏิกูลสูตร และข้อรว่าจักปรัษญาปรดิตา26 บทที่ 9 ในหัวข้อแพทย์แห่งธรรม และธรรมกายของโภชนสัตว์มีความว่า "สารีบุตร กายของโภชนสัตว์ผู้มีธรรมเป็นกายไม่จำต้องได้ รับการหล่อเลี้ยงจากข้าวและน้ำ เขาผู้นั้นไม่จำต้องบริโภคข้าวแม้ เพียงเล็กน้อย แต่เขาปรับตัวกับการหล่อเลี้ยงด้วยอาหาร ก็เพราะ อาศัยมหากรุณาต่อสรรพสัตว์ทั้งหลาย แต่แม้เขาจะบริโภคอาหาร หยาบ เขาก็ไม่นำออกหรือเข้าในร่างกาย ทั้งนี้เพราะไม่มี การสุขายหรือสูญเสียไปซึ่งกำลัง(พล)ของธรรมกายเลย27" และยังกล่าวถึงความเพียวที่จะปลดปล่อยสรรพสัตว์ทั้งหลายในจักรวาล รวมถึงสมอิ้นเป็นไปเพื่อประโยชน์ต่อผู้อื่นอันจะนำให้โภชนสัตว์นั้นก้าวขึ้นสู่ สภาแห่งการได้ครอบครองธรรมกายจึงได้ชื่อว่าเข้าถิงสมาธินี้ แสดงว่าโพธิสัตว์ ผู้ประกอบไปด้วยธรรมกายเท่านั้นจึงจะทำหน้าที่ในการช่วยเหลือสรรพสัตว์ได้ 7. ตกภาคตรรรษสูตร ฉบับโบราณน่าจะมีอายุในช่วงพุทธศตรวรรษที่ 8-9 จัดเป็นพระสูตร ขนาดสั้น แสดงถึงสรรพสัตว์ทั้งหลายว่มีตกภาคอยู่ใน และไม่ว่าพุทธะ จะบังเกิดขึ้นหรือไม่ก็ตาม ตกภาคตรรรษของสัตว์ก็มิจะดำรงอยู่ตลอด ไปและไม่เปลี่ยนแปลง เช่นนี้แล้วสรรพสัตว์จึงเปรียบเสมือนดอกบัวซึ่งแต่ละ _____________________________ 26 The Schoyen Collection Vol. III 27 Braarvig and Pagel. 2006: 82 บทที่ 2 คันธาระ เอเชียกลางและจีน l 101