การวิจัยหลักฐานจากคัมภีร์มหาปริณาวาสสูตรและคัมภีร์อังคุลิมาลียสูตร : หน้า 88/278

เนื้อหาจากภาพเป็นภาษาไทยและมีเนื้อหาดังนี้: "เนื้อหางานวิจัยชิ้นนี้แบ่งออกเป็น 4 ส่วน ส่วนแรกคือหลักฐานจากมาหาปริณาวาสสูตรฉบับรวมสรรเสริญ สกุลฤๅษี อ้างอรบภูมิ และฉบับที่แปลเป็นภาษาจีนโดยท่านธรรมเมษ ส่วนที่สองเป็นหลักฐานจากคัมภีร์อังคุลิมาลียสูตร ฉบับภาษาจีน ส่วนที่สามเป็นหลักฐานจากพระไตรปิฎกฉบับส่วนที่เป็นอาคมะ ทั้งทิฬาคามะ สังยุตตาคามะ และเอกทักคตาคามะ และส่วนสุดท้ายเป็นหลักฐานจากคัมภีร์ตันฉบับภาษาจีนตาน จากเตอร์กีสถาน (Turkestan) ประเทศจีน" "1.1 หลักฐานในแหล่งข้อมูลประเภทต้นฉบับคัมภีร์ (manuscripts) ในเอเชียกลาง" นักวิจักษ์หลายท่านได้ค้นพบต้นฉบับคัมภีร์มหาปริณาวาสสูตรฉบับหมายเลขภาษาสันสกฤต อ้างอรบพรามิ ทั้งหมด 36 ชิ้น จัดเรียงได้เป็น 24 โฟลิโอ ในจำนวนนี้เป็นต้นฉบับของ สแตน และ ฮอนแล คอลเลคชัน (Stein and Hoernle collections) ของห้องสมุดบริทช์ 29 ชิ้น เปเตอร์ฟสกี คอลเลคชันในเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก (Petersky collection in St. Petersburg) (Bongard-Levin 1986) 6 ชิ้น และโคยาชัง (Koyasan)(Yuyama 1981) 1 ชิ้น ทั้งหมดได้มาจากคาถาดิลิก (khadalik) (ยกเว้นของ โคยาชัง) ในจำนวนต้นฉบับทั้งหมด พบว่ามีอยู่ 1 ชิ้น (Sanskrit Fragment [SF] 10) ที่กล่าวถึงเรื่องธรรมภาย ส่วนอีก 3 ชิ้น กล่าวถึง กายที่ไม่แตกสลาย และกายสูงสุด จึงได้ทำการแปลจากต้นฉบับเต็ดโดยเทียบกับภาษาจีนทั้งของท่านธรรมเมษ (Dharmakṣema) และท่านเปาเสียน (Faxian) มีข้อความสำคัญคือ" ______________________ 14 Matsuda 1988, Karashima and Wille 2009 (pp. 551-588 by Hiromi Habata).