บุญมหาศาลจากพุทธบัตรและการเข้าไปสู่ธรรมชาติ : หน้า 72/278

บทที่ 16 กล่าวถึงบุญมหาศาลอันเกิดจากพุทธบัตรด้วยการตั้งใจฟังพระสูตรนี้โดยที่ไม่ออกเสนาและกล่าวถึงการ “เข้าไปสู่ธรรมชาติ” และการเข้าถึง “ธรรมภูมิคก” อันภาพแห่งธรรมอันลีก สี ซึ่งเปรียบเสมือนพระสุป อันมีพระชนพุทธเจ้าอยู่ภายใน มีข้อคิดเห็นดังนี้ “องค์ ในการเข้าไปสู่ธรรมะ ต้องเข้าไปในภายใน อันเป็นตำแหน่งที่พระสุป ซึ่งเปรียบด้วยอัธภาพแห่งธรรมอันลีก ซึ่งประดิษฐานดีแล้ว และ ณ ที่นั่น จะพึงเห็นพระกายเนินินเจิ ทรงประกาศพระสูตรนี้ด้วยพระสุเสียงที่พระเจตใจภายในกลางพระสูตรนั้น” ในข้อความตอนท้ายบทที่ 15 ที่เกี่ยวกับการตรัสพระโพธิญาณ พร้อมด้วยพระธรรมายนั้น บ่งบอกว่า ธรรมภายเป็นองค์ประกอบหนึ่งในการตรัสพระโพธิญาณ ตรงกันกับหลักการของวิชชาธรรมกายที่ว่า ธรรมภายคือกายแแทการตรัสธรรม และการเข้าสู่ธรรมภายมีความจำเป็นต่อการตรัสพระโพธิญาณ ในแห่งของประสบการณ์ภายใน นั้นเป็นว่าเป็น “หลักฐานธรรมภาย” ชันหนึ่งที่กล่าวถึงการเข้าถึงดวงธรรมและองค์พระ **16. ธรรมสรรีสูตร** ภาษาสันสกฤต ฉบับ พ.ศ. 1080-1280 พบทั้งบนตอนใต้และตอนเหนือของเอเชียกลาง และฉบับ พ.ศ. 980-1180 เขียนด้วยภาษาบาลีตานโบราณ พบที่โบสถ์น เป็นมหายาน เก็บรักษาไว้ใน เอ็น. อี. เปรอทสกี้ คอลเลคชัน (N.E. Petrovsky Collection) ที่เซ็นต์ปีเตอร์เบิร์ก เลนิกราด (St Petersburg Leningrad)