การบริหารทรัพย์อย่างมีประสิทธิภาพ GB 203 สูตรสำเร็จการพัฒนาสังคมโลก หน้า 130
หน้าที่ 130 / 298

สรุปเนื้อหา

เนื้อหาเกี่ยวกับการสร้างเครือข่ายคนดีและการใช้ทรัพย์อย่างเหมาะสม โดยแบ่งเป็น 2 ประการคือ รู้จักทางเจริญและทางเสื่อมแห่งโภคทรัพย์ และการใช้จ่ายอย่างมีวินัย ซึ่งต้องมีรายเหลือ ไม่ฟุ่มเฟือยและไม่ฝืดเคือง การใช้เงินต้องทำให้เกิดประโยชน์สูงสุดซึ่งจะส่งผลดีทั้งในปัจจุบันและอนาคต การบริหารรายเหลือให้ได้ประโยชน์สูงสุดมีความสำคัญมาก.

หัวข้อประเด็น

-การสร้างเครือข่ายคนดี
-การใช้ทรัพย์อย่างเหมาะสม
-แนวคิดจากพระพุทธศาสนา
-รายเหลือและการเก็บเป็น

ข้อความต้นฉบับในหน้า

อีกนัยหนึ่ง การสร้างเครือข่ายคนดี คือ การสร้างมิตรแท้ และกำจัดมิตรเทียมในสังคมอย่าง มีประสิทธิภาพ และประสิทธิผลอย่างยิ่งนั่นเอง 3.2.4 รู้จักใช้ทรัพย์ที่หามาได้อย่างเหมาะสม (สมชีวิตา) หรืออาจกล่าวสั้นๆ ว่า “ใช้เป็น” สาระสำคัญของ “ใช้เป็น” คืออะไร 2 ประการ คือ สาระสำคัญของการใช้เป็น ตามที่พระพุทธองค์ตรัสแสดงไว้ใน ทีฆชาณุสูตร อาจแบ่งได้เป็น 1) ต้องรู้ทางเจริญ และทางเสื่อมแห่งโภคทรัพย์ ทางเจริญแห่งโภคทรัพย์ หมายถึง รายจ่ายต้องน้อยกว่ารายรับ เพื่อให้มีเงินเหลือเก็บ หรืออาจเรียกว่ามี “รายเหลือ” 2) ต้องไม่ใช้จ่ายฟุ่มเฟือย แต่ก็ไม่ฝืดเคือง การใช้จ่ายฟุ่มเฟือยนอกจากจะไม่มี “ราย เหลือ” แล้วยังอาจจะต้องมีหนี้สินอีกด้วย การใช้เงินแบบฝืดเคืองนั้นหมายถึงมีทรัพย์แล้วใช้จ่ายอย่าง กระเบียดกระเสียร เพราะความตระหนี่ จึงมีการกินอยู่อย่างแร้นแค้น แต่งกายอย่างขะมุกขะมอม อาศัย อยู่ในบ้านเรือนซอมซ่อ ย่อมไม่ได้รับการให้เกียรติยกย่องจากผู้คนโดยทั่วไป หรืออาจถูกมองว่าเป็น คนยากจนข้นแค้นไม่น่าไว้ใจ และที่มีผลร้ายที่สุดก็คือ ความตระหนี่ย่อมทำให้เป็นคนใจแคบ ไม่แบ่งปัน ไม่สงเคราะห์ญาติมิตรเพื่อนฝูง ย่อมเป็นคนไม่น่ารัก ไม่สามารถผูกมิตรกับใครๆ ได้ คนประเภทนี้แม้จะมี รายเหลือ แต่ก็บริหารทรัพย์ให้เกิดประโยชน์อย่างแท้จริงไม่เป็น จากสาระสำคัญของการ “ใช้เป็น” ทั้ง 2 ประเภทนี้ ย่อมเห็นได้ว่าการใช้เป็น คือ การใช้แล้ว มีเงินเหลือ เมื่อมีเงินเหลือย่อมมีเงินเก็บ ครั้นเมื่อย้อนกลับไปดูเรื่อง “เก็บเป็น” ก็มีคำถามว่า เก็บไว้เพื่อ อะไร จากการฝังขุมทรัพย์ 2 วิธี ก็ทำให้เราทราบแล้วว่า การเก็บเป็นทรัพย์หยาบ นอกจากไม่พ้น อันตรายจากเหตุต่างๆ แล้ว ที่น่ากลัวที่สุดก็คือ ถ้าเจ้าของทรัพย์หมดบุญ ทรัพย์ที่เก็บสะสมไว้นั้น ไม่ว่าจะ มีจำนวนมากมายเท่าใด ก็จะอันตรธานสูญสิ้นไปหมด (อย่างที่พูดกันว่ามีอันจะเป็นไป) แต่ทว่าการเก็บเป็นทรัพย์ละเอียด ย่อมปลอดภัยด้วยประการทั้งปวง ยิ่งกว่านั้นยังจะเกิด ผลบุญที่จะคอยอำนวยความสุขความเจริญก้าวหน้าแก่เจ้าของทรัพย์ในโลกนี้ ครั้นละโลกไปแล้ว บุญนี้ก็ ยังตามไปส่งผลต่อในโลกหน้าอีกด้วย ณ จุดนี้จึงกล่าวได้ว่า ที่เรียกว่า “ใช้เป็น” นั้นแท้ที่จริงคือ การบริหาร “รายเหลือ” ให้ได้ ประโยชน์สูงสุดนั่นเอง การบริหาร “รายเหลือ” ให้ได้ประโยชน์สูงสุดมีวิธีการอย่างไร บทที่ 3 ความยั่งยืน แห่ง คุณ สมบัติ ข อ ง ค น ดี DOU 115
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More