หน้าที่ของครูอาจารย์ในทิศเบื้องขวา : หน้า 170/298

หน้าที่ข้อ 2 ของทิศเบื้องขวาโดยสรุปก็คือ ครูอาจารย์ทุกคนที่สอนวิชาทางโลกให้แก่ศิษย์ จะ ต้องตระหนักอยู่เสมอว่าจะต้องถ่ายทอดความรู้วิชาที่ตนรับผิดชอบ ทั้งภาคทฤษฎีและปฏิบัติให้ศิษย์เกิด ความเข้าใจถูกต้อง ลึกซึ้ง ถึงขั้นนำไปประกอบอาชีพเลี้ยงชีวิตได้จริง 3) บอกศิษย์ด้วยดีในศิลปวิทยาทั้งหมด เจตนารมณ์ของหน้าที่ข้อ 3 นี้ คืออะไร เจตนารมณ์ของหน้าที่ประการที่ 3 ของทิศเบื้องขวา ก็คือ ครูอาจารย์ทั้งหลายต้องไม่หวงวิชา กล่าวคือ ถ้าตนมีความรู้ และประสบการณ์ในศิลปวิทยาที่กำลังสอนอยู่มากเท่าใด ก็สมควรอย่างยิ่งที่จะ ถ่ายทอดให้แก่ศิษย์อย่างหมดเปลือกโดยไม่มีการเก็บกักขยักไว้ หรือสอนในห้องเรียนแต่น้อย ขยักไว้ไป สอนนอกห้องเรียนให้มาก ศิษย์คนใดอยากได้ความรู้เพิ่มเติมอีก ก็ต้องตามไปเรียนพิเศษที่บ้านครู หรือที่ โรงเรียนกวดวิชา เป็นต้น ครูอาจารย์ประเภทไหนที่ไม่หวงวิชา ครูอาจารย์ที่ไม่หวงวิชา คือครูอาจารย์ที่มีลักษณะนิสัยเป็น คนใจกว้าง มีความเมตตากรุณาสูง ทัศนคติของครูอาจารย์ประเภทนี้ อาจกล่าวสรุปได้เป็นข้อๆ ดังนี้ 1. มีความรักและเมตตาศิษย์ของตนเสมือนหนึ่งเป็นลูกเป็นหลาน จึงทุ่มเทพลังกายพลังใจ ถ่ายทอดความรู้ให้แก่ศิษย์โดยไม่ปิดบัง 2. มีความตระหนักว่าเยาวชน คือผู้มีบทบาทสำคัญในการพัฒนาชาติบ้านเมืองต่อไป ถ้าศิษย์ มีความรู้ความสามารถสูง ย่อมสามารถนำพาและผลักดันชาติบ้านเมืองให้เจริญทัดเทียมนานาอารยะ ประเทศได้ 3. ไม่กลัวว่าศิษย์จะเด่นดังกว่าครู แต่มีความคิดว่า ถ้าบรรดาศิษย์ของตนประสบความเจริญ ก้าวหน้าในชีวิต มีเกียรติยศ ชื่อเสียงในสังคม สามารถทำประโยชน์ให้แก่ชาติบ้านเมืองอย่างกว้างขวาง ครูอาจารย์ก็พลอยมีความปลื้มปีติไปด้วย เฉกเช่นบุคคลที่ปลูกไม้ดอกไว้ประดับบ้าน คราใดที่เห็นไม้นั้น ออกดอกสวยงาม ก็เฝ้าชื่นชมด้วยความสุขใจ 4. มีความเห็นว่า อาชีพครูเป็นการทำ “ธรรมทาน” และ “วิทยาทาน” ซึ่งมีอานิสงส์มาก ดังนั้น ครูอาจารย์ประเภทนี้ จึงตั้งใจทำหน้าที่ของตนให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ ครูอาจารย์ประเภทไหนที่หวงวิชา ครูอาจารย์ที่หวงวิชา คือ ครูอาจารย์ที่มีลักษณะนิสัยเป็นคนใจแคบคิดถึงประโยชน์ส่วนตัว มากกว่าประโยชน์ส่วนรวม ทัศนคติของครูอาจารย์ประเภทนี้ อาจกล่าวสรุปได้เป็นข้อๆ ดังนี้ บทที่ 4 ผู้ลิขิต ชี วิ ต ค น ดี ที่ โ ล ก ต้ องการ DOU 155