ความสัมพันธ์ระหว่างนายจ้างและลูกจ้าง : หน้า 290/298

1. ทั้งฝ่ายนายจ้าง และฝ่ายลูกจ้าง ต่างได้บำเพ็ญตนเป็นมิตรแท้ต่อกันและกัน อย่างสมบูรณ์ ตามอริยวินัย 2. ทั้งสองฝ่ายต่างเพิ่มพูนสัมมาทิฏฐิ และกำจัดมิจฉาทิฏฐิ เคียงบ่าเคียงไหล่กันไปด้วย 3. ความสำนึกรับผิดชอบทั้งต่อตนเอง สังคม ศีลธรรมทางเศรษฐกิจ และทิศเบื้อง ล่างของฝ่ายนายจ้างกำลังเพิ่มพูนมั่นคงยิ่งๆ ขึ้นไป เมื่อเป็นเช่นนี้ ภัยใดๆ ย่อมไม่มีโอกาสเกิดจากฝ่ายนายจ้างไปกล้ำกรายสู่ทิศเบื้องล่าง และภัยใดๆ ย่อมไม่เกิดจากทิศเบื้องล่าง กล้ำกรายมาถึงฝ่ายนายจ้าง คือ ต่างฝ่ายต่าง ปราศจากกรรมชั่ว 14 ประการ ยิ่งกว่านั้นฝ่ายนายจ้างยังแสดงออก ซึ่งพรหมวิหารธรรม ก่อน ฝ่ายลูกจ้างจึงตอบสนอง ด้วยอิทธิบาทธรรม ทั้งสองฝ่ายจึงมีแต่ความสุขความเจริญ เพียงอย่างเดียว ฝ่ายนายจ้างได้ชื่อว่า ปิดป้องทิศเบื้องล่างเรียบร้อยแล้ว [272] คหบดีบุตร กุลบุตรจึงบำรุงสมณพราหมณ์ผู้เป็นทิศเบื้องบนโดยหน้าที่ 5 ประการ คือ 1. จะทำสิ่งใด ก็ทำด้วยเมตตา 2. จะพูดสิ่งใด ก็พูดด้วยเมตตา 3. จะคิดสิ่งใด ก็คิดด้วยเมตตา 4. เปิดประตูต้อนรับ 5. ถวายปัจจัยเครื่องยังชีพ สมณพราหมณ์ผู้เป็นทิศเบื้องบน กุลบุตรบำรุงโดยหน้าที่ 5 ประการนี้ และย่อมอนุเคราะห์ กุลบุตรด้วยหน้าที่ 6 ประการ คือ 1. ห้ามไม่ให้ทำความชั่ว 2. ให้ตั้งอยู่ในความดี 3. อนุเคราะห์ด้วยน้ำใจอันดีงาม 4. ให้ได้ฟังที่ไม่เคยได้ฟัง 5. อธิบายสิ่งที่เคยฟังแล้วให้เข้าใจแจ่มแจ้ง 6. บอกทางสวรรค์ให้ บ ท ที่ 7 สิ ง ค ล ก สู ต ร DOU 275