หน้าที่ของมารดาบิดาต่อบุตรตามคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า : หน้า 160/298

เมื่อทรงแบ่งผู้คนที่แวดล้อมตัวเราออกเป็นทิศ 6 แล้ว พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ก็ได้ทรงกำหนด หน้าที่ให้เป็นอริยวินัยของบุคคลในแต่ละทิศอันพึงปฏิบัติต่อตัวเรา และหน้าที่ของตัวเราอันพึงปฏิบัติต่อทิศ 6 ในลักษณะปฏิสัมพันธ์กันดังนี้ 4.2.1 ทิศเบื้องหน้า โดยทั่วไปแล้ว นับตั้งแต่วันที่บุตรลืมตามาดูโลก บุคคลที่มีบทบาทสำคัญที่สุดในชีวิตของบุตรทุก คนก็คือมารดาบิดา เพราะเหตุนี้พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงทรงจัดให้มารดาบิดาเป็นทิศเบื้องหน้าของบุตร และ ที่ต้องปฏิบัติในฐานะที่เป็นทิศเบื้องหน้า เพื่อแสดงความ ทรงกำหนดหน้าที่ให้เป็นอริยวินัยของมารดาบิดา รับผิดชอบต่อบุตรของตนไว้พอเป็นตัวอย่าง 5 ประการ คือ 1) ห้ามไม่ให้ทำชั่ว 2) ให้ตั้งอยู่ในความดี 3) ให้ศึกษาศิลปวิทยา 4) หาภรรยาหรือสามีที่สมควรให้ 5) มอบทรัพย์สมบัติให้ในเวลาอันสมควร หน้าที่สำคัญอันดับ 1 หน้าที่ของมารดาบิดาทั้ง 5 ข้อนี้ มีความสำคัญเท่ากันหรือไม่ ตอบได้ว่า ไม่เท่ากัน หน้าที่ที่สำคัญที่สุดก็คือ 2 ข้อแรก เพราะเป็นการปลูกฝังสัมมาทิฏฐิ และ สอนวิชาความเป็นมนุษย์ให้แก่บุตรโดยตรง ดังนี้ การที่จะปลูกฝังอบรมบุตรให้ตั้งอยู่ในความดี ห่างไกลจากความชั่วนั้น ควรทำอย่างไร การปลูกฝังอบรมบุตรให้เป็นคนดี ไม่ทำความชั่ว มีหลักการกว้างๆ ซึ่งอาจกล่าวได้ 5 ประการ 1) ต้องเพาะนิสัยที่ดีมีระเบียบวินัยตั้งแต่ยังเป็นทารก ไม่ว่าผู้เป็นพ่อแม่หรือใครก็ตาม ที่ ทำหน้าที่เลี้ยงดูทารก จะต้องตระหนักอยู่เสมอว่า การกิน การนอน การขับถ่ายเป็นเวลา คือ การเพาะ นิสัยเด็กให้เป็นคนดีมีระเบียบวินัย การอยู่ในสถานที่ที่สะอาด ใส่เสื้อผ้าเครื่องนุ่งห่มสะอาด คือการเพาะ นิสัยรักความสะอาดให้แก่เด็ก ในทำนองกลับกัน เด็กทารกที่ถูกปล่อยให้นอน แช่อุจจาระ ปัสสาวะ เป็น เวลานานๆ ทุกวัน ย่อมเป็นการเพาะ นิสัยเด็กให้เป็นคนสกปรก มักง่าย ติดตัวไปตลอดชีวิต 2) ต้องฝึกกิริยามารยาทตั้งแต่เด็กเริ่มรู้ความ เช่น การกราบไหว้พ่อแม่ ปู่ย่า ตายาย บทที่ 4 ผู้ลิขิต ชี วิ ต ค น ดี ที่ โ ล ก ต้ องการ DOU 145