การถือธรรมเป็นใหญ่ของรัฐบาล : หน้า 251/298

ผลงานของรัฐที่ประชาชนยกย่องสรรเสริญ และอยากจะเห็นมากกว่ารัฐบาลที่ไม่กล้าตัดสินใจทำอะไร อยู่ ในตำแหน่งแบบซังกะตายไปแต่ละวันๆ เพื่อเกียรติยศชื่อเสียงของตนและวงศ์ตระกูล เพื่อใช้อำนาจหน้าที่ ในตำแหน่งดึงดูดผลประโยชน์มาสู่ตน 5. รัฐบาลต้องถือธรรมเป็นใหญ่ หมายถึงการใช้อำนาจบริหารจัดการและปกครองบ้านเมืองนั้น รัฐบาลต้องถือความดีและความถูกต้องเป็นใหญ่ ในลักษณะพ่อปกครองลูก อาจกล่าวได้ว่าสาระสำคัญของ การถือธรรมเป็นใหญ่ในฐานะที่เป็นรัฐบาลมีอยู่ 2 ประการ คือ 5.1 การสร้างความดี เนื่องจากก่อนเข้ามาสู่ตำแหน่ง รัฐบาลได้ให้สัญญาไว้กับประชาชนว่า จะเข้ามาสร้างความเจริญ ให้แก่ชาติบ้านเมือง เพื่อความผาสุกของประชาชนทั้งชาติ ครั้นเมื่อรัฐบาลเข้า มาสู่ตำแหน่ง มีอำนาจในการบริหารจัดการ และปกครองบ้านเมืองแล้ว ย่อมเป็นโอกาสอันดีเยี่ยมในการ สร้างคุณประโยชน์ในด้านต่างๆ อย่างกว้างขวางให้แก่ชาติบ้านเมือง อย่างที่บุคคลโดยทั่วไปไม่มีโอกาส เช่นนี้เลย ดังนั้นการใช้อำนาจในการบำบัดทุกข์บำรุงสุขของประชาชนทั้งชาติ รัฐบาลจะต้องถือความถูก ต้องเป็นใหญ่ โดยไม่ยอมให้อคติใดๆ มาเผาผลาญความดีของตน ไม่ฉกฉวยผลประโยชน์ที่ควรจะเผื่อแผ่ ไปยังประชาชนมาเป็นของตนและพรรคพวก ดังที่นักการเมืองส่วนมากในอดีตนิยมประพฤติปฏิบัติกัน 5.2 ส่งเสริมประชาชนให้สร้างความดี จากธรรมบรรยายที่ผ่านมา ได้กล่าวไว้หลายแห่ง หลายครั้งแล้ว คนเราเกิดมาก็เพื่อสร้างคุณความดีหรือสร้างบุญบารมีให้ยิ่งๆ ขึ้นไป เพื่อความสุขทั้งในโลก นี้และโลกหน้า ถ้ารัฐบาลตั้งใจสร้างคุณความดีให้ประชาชนเห็นอย่างเป็นรูปธรรม ประชาชนย่อมน้อมรับ และปฏิบัติตามด้วยความยินดี เมื่อได้รับการชักชวนแนะนำสนับสนุนจากรัฐบาล ทำนองเดียวกับลูกที่ เต็มใจน้อมรับและปฏิบัติตามคำของพ่อผู้เพียบพร้อมด้วยคุณความดี ผิดกับพ่อที่มีนิสัยเป็นพาล เป็นขี้เมา หยำเป จมอยู่ในวงเหล้า วงการพนัน พ่อประเภทนี้นอกจากลูกจะไม่เคารพเชื่อฟังแล้ว ยังอาจจะโต้แย้งให้ ช้ำใจอีกด้วย ข้อนี้ฉันใด รัฐบาลกับประชาชนก็ฉันนั้น ถ้ารัฐบาลเป็นแบบอย่างแห่งความดีให้ประชาชนดู อยู่เสมอ ประชาชนย่อมยินดีน้อมรับและปฏิบัติตามคำชักชวนของรัฐบาล อนึ่ง อาจมีบางท่านข้องใจสงสัยว่า ความดีที่กล่าวมาทั้ง 2 ข้อนี้ หมายถึงอะไรกันแน่ ถ้านัก ศึกษาได้ศึกษามาตั้งแต่บทที่ 1 จนถึงบทนี้ จะเข้าใจได้ดีว่า ธรรมะที่กล่าวมาทั้งหมดในหนังสือเล่มนี้ ล้วน ส่งเสริมให้คนเราทำความดีทั้งสิ้น อย่างไรก็ตาม ถ้าต้องการคำตอบแบบสั้นที่สุด ก็อาจกล่าวได้ว่า การ สร้างความดีในข้อ 5.1 ของรัฐบาลก็คือ การใช้อำนาจในการทำหน้าที่ทุกอย่างของรัฐบาล ต้องมีศีล 5 กำกับ โดยตลอด ส่วนการส่งเสริมประชาชนให้สร้างความดีในข้อ 5.2 นั้น หมายความว่าทั้งบุคคลในรัฐบาล และ ประชาชนในชาติ จำเป็นจะต้องปฏิบัติทาน ศีล ภาวนา เป็นกิจวัตรประจำวันจนเป็นนิสัย โดยมีบุคคลใน รัฐบาลเป็นแบบอย่างให้แก่ประชาชน ทั้งหมดนี้ คือความหมายของการถือธรรมเป็นใหญ่ของรัฐบาล ที่ประชาชนปรารถนาจะได้เห็น 236 DOU สูตรสำเร็จการพัฒนาสังคมโลก