ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะ ประช
ตั้งเป้าหมายชีวิต ลิขิต อนาคต
๑๕
พระองค์หนึ่ง ไปจนกระทั่งพระสัมมาสัมพุทธเจ้าอีกพระองค์
หนึ่งบังเกิดขึ้น ซึ่งเป็นเวลายาวนานมาก
มาถึงสมัยพระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเรา เทพบุตรทั้ง ๕๐๐
องค์ ได้มาเกิดในหมู่บ้านชาวประมง ใกล้ประตูเมืองสาวัตถี
หัวหน้าเทพบุตรได้มาเป็นหัวหน้าชาวประมง พวกเขาจะออกหา
ปลาด้วยกันเป็นประจํา วันหนึ่งได้ไปทอดแหจับปลาในแม่น้ำ
อจิรวดี จับปลาใหญ่ได้ตัวหนึ่ง สีเป็นทองคําทั้งตัว ก็ดีใจ
ช่วยกันยกปลาใส่เรือแล้วนําไปถวายพระเจ้าปเสนทิโกศล
พระเจ้าปเสนทิโกศลให้เอาปลานั้นไปที่วัดเชตวัน ครั้นไปถึง
ปรากฏว่า แค่ปลาอ้าปากขึ้นเท่านั้นก็มีกลิ่นเหม็นเหมือนซากศพ
ตลบอบอวลไปทั่วพระเชตวัน
พระราชาจึงทูลถามพระสัมมาสัมพุทธเจ้าว่า “ปลาใหญ่
ตัวนี้ทำกรรมอะไรมา จึงเป็นสีทองทั้งตัว แต่มีกลิ่นปากเหม็น
เหลือเกิน” พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสเล่าว่า ปลาตัวนี้ในอดีต
เคยเกิดเป็นพระภิกษุในพระพุทธศาสนา ชื่อพระปิละ ได้ศึกษา
พระธรรมวินัยของพระกัสสปสัมมาสัมพุทธเจ้า และมีความจำดี
เป็นพหูสูต เป็นพระผู้ทรงพระไตรปิฎก ทรงพระปริยัติ มีชื่อเสียง
มีลูกศิษย์มาก แต่ท่านไม่ได้ปฏิบัติธรรม ครั้นมีลาภสักการะมาก
เข้า ท่านหลงตัวเอง คิดว่าตัวเองฉลาด ตัวเองเก่ง มีความรู้