การลงโทษและการอบรมสั่งสอน : หน้า 53/584

Bะเพื่อประช โทษที่ไม่มีโทษ ๕๒ เกรี้ยวกราด ด่าว่าอาจารย์ต่อหน้าข้าราชบริพารทั้งหลายว่า “อาจารย์ท่านนี้ได้เฆี่ยนตีเราถึง ๓ ที เพียงเพราะเมล็ดงา ๑ กำมือ วันนี้ท่านจะได้รับโทษที่ท่านได้ทำกับเราในครั้งนั้น” อาจารย์จึงกล่าวว่า “เมื่อทำความชั่วแล้วบัณฑิตทั้งหลาย ต้องห้ามปรามตักเตือนด้วยการลงโทษ การลงโทษนั้น คือ การ สั่งสอนให้รู้สำนึก ไม่ให้กลับไปทำผิดอย่างนั้นอีก ถ้าข้าพระองค์ ไม่ลงโทษพระองค์ในครั้งนั้น ในอนาคต พระองค์อาจจะไปลักขโมย ที่ยิ่งกว่านี้ ไปทำโจรกรรม ฉกชิงวิ่งราว หรืออาจฆ่าคนตาย ถ้า ถูกจับได้ โดนลงโทษตามกฎหมายของบ้านเมือง แล้วพระองค์ จะมีโอกาสได้มาครองราชสมบัติอยู่ในขณะนี้หรือ ที่พระองค์ได้ มาเป็นพระราชาอยู่ในขณะนี้ ก็เพราะข้าพระองค์ได้อบรมสั่ง สอนในครั้งนั้น มิใช่หรือ” พระราชาฟังค่าของอาจารย์ก็ได้สติ ทบทวนเหตุการณ์ ที่ผ่านมา เห็นว่าเป็นไปตามที่อาจารย์ได้บอกไว้ เมื่อระลึกถึง พระคุณของอาจารย์ได้ จึงตรัสยกราชสมบัติให้แก่อาจารย์ แต่ อาจารย์ไม่รับ พระราชาจึงแต่งตั้งให้อาจารย์เป็นปุโรหิต และ ให้ความเคารพเหมือนเป็นพระบิดา ตั้งแต่นั้นมาพระราชาก็อยู่ ในโอวาทของอาจารย์ จนตลอดพระชนมายุของพระองค์ ทำให้ ปกครองบ้านเมืองด้วยความสงบร่มเย็นตลอดมา