พญาช้างโพธิสัตว์และการเสียสละ : หน้า 506/584

ธรรมะเพื่อประช พญาช้าง โพธิสัตว์ ๕๐๕ ที่ทําจากงาช้าง จึงถามพวกพ่อค้าว่า “ถ้าได้งาช้างที่ยังเป็นๆ ท่านทั้งหลายจะซื้อไหม” พวกช่างสลักงาตอบว่า “ธรรมดา งาช้างเป็น มีค่ามากกว่างาช้างที่ตายแล้วหลายเท่านัก” นาย พรานได้ฟังดังนั้นจึงบอกพวกพ่อค้าว่า “ถ้าเช่นนั้นข้าพเจ้าจะนํา งาช้างเป็น มาขายให้พวกท่าน” จากนั้นเขารีบไปหาเลื่อยขนาด ใหญ่แบกเข้าป่าหิมพานต์ ไปยังที่อยู่ของพระโพธิสัตว์ทันที พญาช้างเห็นนายพรานกลับเข้ามา รู้ทันทีว่า ภัยมาถึง ตัวแล้ว แต่ก็ทักทายปฏิสันถารกับนายพรานด้วยความเอื้อเฟื้อ นายพรานพูดขึ้นว่า “ข้าพเจ้าเป็นคนยากจนกำพร้า มาขอตัดงา ของท่าน ถ้าท่านจักให้ก็จะถืองานั้นไปขายเพื่อเลี้ยงชีพ” พระ โพธิสัตว์รู้ว่านายพรานคนนี้เป็นคนใจบาปไม่รู้จักบุญคุณของผู้อื่น แต่ตัวท่านนั้นหวังเพื่อจะสั่งสมอุปบารมีให้แก่รอบยิ่งๆ ขึ้น จึงยอมให้นายพรานตัดงาไป พลางคุกเข่าหมอบลงให้นายพราน เอาเลื่อยตัดปลายงาทั้งคู่ พญาช้างได้ตั้งมโนปณิธานเพื่อการ บรรลุสัพพัญญุตญาณว่า “ดูก่อนบุรุษผู้เจริญ ใช่ว่าเราจะให้ งาคู่นี้ด้วยคิดว่า งาเหล่านี้ไม่เป็นที่รักของเรา แต่ว่าสัพพัญญุต ญาณอันประเสริฐ เป็นที่รักยิ่งกว่า ขอการสละงาครั้งนี้ จงเป็น ไปเพื่อประโยชน์แก่การตรัสรู้อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณด้วยเถิด” จากนั้นท่านก็ให้นายพรานตัดงาในส่วนปลายทั้งคู่ไป