ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรระพี ประช
จ น ข้ า ม า พ ร ว ย ข้ า ม ช า ติ (๑)
១៨៧
บุญ
บุญเป็นเครื่องสนับสนุนในการเดินทางไกล ข้ามวัฏสงสาร
ไปสู่จุดหมายปลายทาง คืออมตมหานิพพาน บุญเท่านั้น เป็น
เครื่องหล่อเลี้ยงให้เราได้สร้างบารมีอย่างสะดวกสบาย
กุศลจึงเป็นเรื่องสําคัญที่สุดที่เราต้องสั่งสมไว้ เมื่อได้เกิดมาเป็น
มนุษย์มีโอกาสในการสร้างบุญสร้างบารมีแล้ว จงอย่าปล่อยให้
โอกาสนี้ผ่านไปอย่างน่าเสียดาย เพราะบุญเป็นที่พึ่งของเราทั้ง
ในโลกนี้และโลกหน้า บุญจะสนับสนุนให้ได้ประสบความสำเร็จ
ในชีวิต ได้บรรลุจุดหมายปลายทาง คือที่สุดแห่งธรรม ดังนั้น
ให้รีบขวนขวายในบุญกุศลกันทุกคน
มีวาระธรรมภาษิตใน สังยุตตนิกาย สคาถวรรค ว่า
“เมื่อเรือนถูกไฟไหม้แล้ว เจ้าของเรือนขนเอาภาชนะ
ใดออกไปได้ ภาชนะนั้นย่อมเป็นประโยชน์แก่เขา ส่วน
สิ่งของที่มิได้ขนออกไป ย่อมไหม้ในไฟนั้น ฉันใด โลก (คือ
หมู่สัตว์) อันชราและมรณะเผาแล้ว ก็ฉันนั้น ควรนำออก
(ซึ่งโภคสมบัติ) ด้วยการให้ทาน เพราะทานวัตถุที่บุคคลให้แล้ว
ได้ชื่อว่านำออกดีแล้ว ทานวัตถุที่บุคคลให้แล้วนั้นย่อมมีสุข
เป็นผล ที่ยังมิได้ให้ย่อมไม่เป็นเหมือนเช่นนั้น โจรยังปล้นได้
พระราชายังริบได้ เพลิงยังไหม้ได้ หรือสูญหายไปได้ อนึ่ง
บุคคลจําต้องละร่างกายพร้อมด้วยสิ่งเครี่องอาศัยด้วยตาย
จากไป ผู้มีปัญญารู้ชัด ดังนี้แล้ว ควรใช้สอยและให้ทาน