ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
รู้เท่าไม่ถึงการณ์ (๓)
๒๕๓
พระราชารีบเสด็จกลับ และรับสั่งให้เตรียมผ้าเนื้อดี ๔ คู่
เพื่อถวายพระเถระ รุ่งเช้า ทรงรับสั่งให้ข้าราชบริพารถือผ้า
เหล่านั้นติดตามพระองค์ไปพบพระอรหันต์ตามที่เปรตบอกไว้
เมื่อเสด็จไปถึง ทรงพบพระเถระที่เพิ่งกลับจากบิณฑบาต กำลัง
นั่งอยู่ที่โคนไม้เพื่อฉันภัตตาหาร
พระราชาเสด็จไปนมัสการพลางตรัสว่า “ข้าแต่ท่าน
ผู้เจริญ ข้าพเจ้าเป็นกษัตริย์อยู่ในเมืองเวสาลีนี้ ชาวเมืองเรียก
ชื่อว่า พระเจ้าอัมพสักขระ ขอท่านจงรับผ้า ๔ คู่นี้ของข้าพเจ้า
ด้วยเถิด ถ้าพระคุณเจ้ารับผ้านี้แล้ว ข้าพเจ้าจักมีความปลื้มใจ
ยิ่งนัก”
พระเถระได้ยินกิตติศัพท์ของพระราชาเป็นอย่างดี จึง
ทูลว่า “อาตมภาพรู้ดี มหาบพิตร และยังรู้ยิ่งไปกว่านั้นด้วยว่า
สมณพราหมณ์ทั้งหลายต่างพากันหลีกหนีจากพระราชนิเวศน์
ของมหาบพิตร เพราะในพระราชนิเวศน์ของมหาบพิตร เป็น
สถานที่ต้องห้าม มีอันตราย มีภัยสำหรับสมณพราหมณ์
มหาบพิตรทรงเบียดเบียนบรรพชิต ไม่เคยพระราชทานแม้แต่
น้ำมันสักหยดเดียว สมณพราหมณ์ทั้งหลายรู้ดีว่า มหาบพิตร
เป็นคนตระหนี่ ไม่ยินดีในการบริจาคทาน แต่วันนี้ มหาบพิตร
ทรงเห็นประโยชน์อันใด จึงนำผ้าเนื้อดีถึง ๔ คู่ มาถวายแก่